چگونه می توانید از همه داده های خود مراقبت کنید در حالی که کاربران زیادی ممکن است به آن دسترسی داشته باشند؟ آنقدرها هم که به نظر می رسد سخت نیست…
آیا دارایی داده های ارزشمندی در سیستم خود دارید؟ عاقلانه است که آنها را با راهبردهای درست ایمن کنیم. در غیر این صورت، آنها را در معرض سرقت یا دستکاری قرار خواهید داد.
ورود رایگان به شبکه شما یک دعوت از مجرمان سایبری است. کنترل دسترسی به بررسی اینکه چه کسی واجد شرایط دسترسی به سیستم شما برای جلوگیری از فعالیت های مخرب است کمک می کند. بنابراین چه کاری می توانید انجام دهید دسترسی ایمن به سیستم خود را؟
1. Access to User Roles را متصل کنید
افراد نباید بدون شناسایی مناسب به سیستم شما دسترسی داشته باشند. مثل این است که اجازه دهید افراد غریبه بدون درخواست شناسنامه وارد خانه شما شوند. شما باید نقش‌های دسترسی و اعتبارنامه‌ها را به همه کسانی که می‌خواهند وارد سیستم شما شوند اختصاص دهید. بر این اساس است که نام کاربری و رمز عبور وجود دارد.
اتصال دسترسی به نقش های کاربر، مسئولیت پذیری را ارتقا می دهد. اگر مشکلی پیش آمد، می‌توانید آن را به تک تک کاربران ردیابی کنید. هر کاربر باید یک نام کاربری و رمز عبور واحد داشته باشد. در غیر این صورت، ممکن است چندین هویت برای دستکاری سیستم ایجاد کنند.
2. موارد استفاده را اولویت بندی کنید
کنترل دسترسی را فقط به خاطر آن اجرا نکنید. شما باید بر این تمرکز کنید که چگونه تلاش‌های کنترل دسترسی شما در خدمت و افزایش امنیت سیستم شماست. با شناسایی آسیب پذیری های شبکه خود شروع کنید. چه مناطقی دارای خطر امنیتی بالا هستند؟
به عنوان مثال، اگر به دلیل اینکه یک مجرم سایبری رمز عبور شما را به درستی حدس زده است، دچار نقض اطلاعات شده اید، باید توجه بیشتری به تولید رمزهای عبور قوی تر داشته باشید. در این مورد، استفاده از عبارات عبور و ابزارهای تولید رمز عبور را برای ایجاد رمزهای عبوری که حدس زدن آنها سخت است، در نظر بگیرید.
3. اصل کمترین امتیاز را اجرا کنید
کاربری که دسترسی نامحدود به سیستم شما دارد می تواند آسیب بیشتری نسبت به کاربری با دسترسی محدود ایجاد کند. به همان اندازه که افراد نیاز به اجرای وظایف خاصی در سیستم شما دارند، باید مراقب میزان دسترسی آنها باشید.
برای ایمن بودن، فقط به کاربران اجازه دسترسی به مناطق مربوط به آنها بدهید. آنها را از کاوش در مناطقی که با آنها کاری ندارند محدود کنید. اگرچه این ممکن است سخت‌گیرانه به نظر برسد، اما به شما کمک می‌کند تا فعالیت‌های کاربران را در سیستم خود بررسی کنید و در صورت به خطر افتادن حساب آنها، آسیب‌های احتمالی را محدود کنید. این اصل کمترین امتیاز (POLP) نامیده می شود.
اگر کسی نیاز به دسترسی به مناطقی دارد که تحت پوشش او نیستند، باید از شما درخواست دسترسی کنند. اگر چنین درخواستی را پذیرفتید، مراقب فعالیت‌های آنها باشید تا هرگونه بازی ناپسند را شناسایی کنید و در اسرع وقت آن را لغو کنید.
4. از لایه های امنیتی متعدد استفاده کنید
بدترین سناریوها را در ایمن سازی سیستم خود تجسم کنید، تا بتوانید تدارکاتی برای آنها تهیه کنید. این مستلزم اتخاذ رویکردی پیشگیرانه برای امنیت سایبری به جای رویکرد واکنشی است. اگر مهاجمان سایبری از احراز هویت واحدی که شما نصب کرده اید نام کاربری و رمز عبور را دور بزنند چه اتفاقی می افتد؟
ایجاد لایه های امنیتی اضافی با ابزارهایی مانند احراز هویت چند عاملی، کنترل دسترسی شما را تقویت می کند. سپس شخصی باید بتواند تمام مراحل را دور بزند تا با موفقیت به سیستم شما نفوذ کند.
5. مرور و بهبود کنترل دسترسی به طور منظم
تمایل به غفلت از سیستم های کنترل دسترسی موجود وجود دارد، به خصوص زمانی که مشغول فعالیت های دیگر هستید. اما تغییر ثابت است. افرادی که امروز به سیستم شما دسترسی دارند ممکن است همیشه در گوشه شما نباشند. شما باید دسترسی کاربران به سیستم خود را زمانی که دیگر با شما کار نمی کنند قطع کنید. اگر موفق به انجام این کار نشوید، آنها ممکن است از موقعیت استفاده کنند و داده های شما را به خطر بیندازند.
اگر نیاز دارید که پیمانکاران را درگیر کنید و به آنها اجازه دسترسی به سیستم خود را برای انجام وظایف خود بدهید، اطمینان حاصل کنید که پس از اتمام کارشان، دسترسی آنها را حذف کنید.
این احتمال وجود دارد که فراموش کنید دسترسی کاربرانی را که دیگر به آنها نیاز ندارید لغو کنید. برای جلوگیری از این اتفاق، سیاستی برای بررسی دوره ای کنترل دسترسی خود داشته باشید.
ایمن سازی دارایی های دیجیتال خود با کنترل دسترسی
دلیلی وجود دارد که مردم در ورودی ساختمان‌های فیزیکی خود امنیت قوی ایجاد می‌کنند: آنها باید جلوی مهاجمان و مهاجمان را در دروازه بگیرند تا وارد ساختمانی نشوند که در آن عزیزان و دارایی‌های با ارزششان است.
کنترل دسترسی گامی حیاتی در امنیت سایبری است زیرا نقطه ورود سیستم ها را ایمن می کند. اجرای بهترین شیوه های کنترل دسترسی برای دفع تهدیدات سایبری بهتر از مقابله با یک حمله تمام عیار است.