یک معماری میکروسرویس می تواند مزایای قدرتمندی به همراه داشته باشد، اما مطمئن شوید که معاوضه ها را درک می کنید.
معماری میکروسرویس سیستمی است که در آن یک برنامه کاربردی بزرگ از سرویس های کوچکی تشکیل شده است که با استفاده از API با یکدیگر کار می کنند و با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند.
این خدمات به شدت مستقل و سست هستند. این امر آزمایش و نگهداری آنها را آسان می کند که به نوبه خود روند توسعه را سرعت می بخشد.
میکروسرویس ها چگونه کار می کنند
قبل از میکروسرویس ها، روش استاندارد توسعه برنامه ها استفاده از معماری یکپارچه بود. چنین برنامه هایی واحدهای مجرد و مستقل بودند. اجزای آنها – مانند رابط کاربری، منطق تجاری و ذخیره سازی داده ها – در یک پایه کد نوشته شده بودند.
در حالی که طراحی و توسعه اپلیکیشن‌های یکپارچه آسان است، درک، مقیاس‌بندی و نگهداری کد حاصل می‌تواند دشوار باشد.
در معماری میکروسرویس، شما یک برنامه بزرگ را به سرویس های کوچکتر و مستقل تقسیم می کنید. هر سرویس وظیفه یک برنامه کاربردی واحد را بر عهده دارد و با استفاده از API با سایرین ارتباط برقرار می کند.
هر سرویس همچنین شامل تمام وابستگی‌های لازم است و نیازی نیست آن را به منابع خارجی مرتبط کنید.
میکروسرویس ها برای برنامه های توسعه یافته توسط سازمان های بزرگ عالی هستند. یک تیم می تواند روی یک سرویس کار کند در حالی که تیم دوم روی سرویس دیگری کار می کند. سپس می توانید این سرویس ها را به طور جداگانه آزمایش و اجرا کنید.
نمونه ای از یک سیستم میکروسرویس، یک برنامه تجارت الکترونیک با خدمات جداگانه برای رسیدگی به رابط کاربری، سبد خرید، موجودی کالا و سفارشات است.
مزایای معماری میکروسرویس ها
انعطاف پذیری و مقیاس پذیری
از آنجایی که هر میکروسرویس مستقل از بقیه است، می توانید آنها را به طور جداگانه توسعه داده و اجرا کنید. اگر یک سرویس خاص کند می شود، می توانید آن را روی سخت افزار قدرتمندتر اجرا کنید یا پردازنده های بیشتری را به سرورهایی که آن را اجرا می کنند اضافه کنید.
همچنین می توانید دو نمونه از یک میکروسرویس را به صورت موازی اجرا کنید.
سهولت تعمیر و نگهداری و به روز رسانی
اگر برنامه‌ای را طبق معماری میکروسرویس بسازید، می‌توانید آن را در مراحل ارتقا دهید. می‌توانید تغییراتی در یک سرویس ایجاد کرده و بدون تأثیرگذاری بر سایر بخش‌های برنامه، آن را به‌روزرسانی کنید.
پتانسیل برای توسعه و استقرار سریعتر
تیم های کوچک برای توسعه هر میکروسرویس با یکدیگر همکاری می کنند. از آنجایی که میکروسرویس وظیفه خاصی را انجام می دهد، اعضای یک تیم می توانند به تنهایی روی آن کار تمرکز کنند.
علاوه بر این، هماهنگی و تصمیم گیری در یک تیم کوچک سریعتر از یک تیم بزرگ است. این منجر به چرخه توسعه سریعتر می شود.
انتخاب های مستقل فناوری
شما می توانید یک میکروسرویس را به زبان برنامه نویسی متفاوت از سایر میکروسرویس ها توسعه دهید. به عنوان مثال، می توانید از پایتون برای توسعه یک میکروسرویس و جاوا اسکریپت برای دیگری استفاده کنید. همچنین می توانید از خدمات مدیریت پایگاه داده های مختلف برای هر کدام استفاده کنید. در نهایت، شما در نهایت با مناسب ترین فناوری یا ابزار، خدماتی را ایجاد می کنید.
چالش های پیاده سازی معماری میکروسرویس ها
پیچیدگی هماهنگی خدمات مختلف
یک برنامه کاربردی می تواند شامل سرویس های زیادی باشد که نیاز به ارتباط با یکدیگر دارند. این کانال‌های ارتباطی باید ایمن و قوی باشند تا برنامه به‌صورت مورد نظر عمل کند.
اشکال زدایی و تست مسائل
خطاهایی که می توانید آنها را در یک سرویس جدا کنید آسان تر قابل حل هستند. با این حال، زمانی که این خطاها چندین سرویس را در بر می گیرند، اشکال زدایی بیشتر به یک چالش تبدیل می شود. به همین ترتیب، نوشتن تست های یکپارچه سازی برای چندین سرویس می تواند دشوار باشد.
پتانسیل برای افزایش سربار
همانطور که گفته شد، هر سرویس مستقل از سرویس های دیگر است و منابع خاص خود را دارد. این می تواند گران شود زیرا هر سرویس به زیرساخت اختصاصی متشکل از سرورها، ابزارهای یکپارچه سازی مداوم و پایگاه داده ها و سایر موارد نیاز دارد.
زمان استفاده از معماری میکروسرویس ها
معماری میکروسرویس برای همه کاربردها مناسب نیست. ساخت و مدیریت آن می تواند پرهزینه باشد.
قبل از تصمیم به استفاده از معماری میکروسرویس، اندازه و پیچیدگی برنامه خود را در نظر بگیرید. از تجزیه یک برنامه بزرگ به منابع قابل مدیریت بیشتر از یک برنامه کوچک سود خواهید برد. در یک اندازه به اندازه کافی کوچک، ممکن است به طور کلی اتلاف منابع باشد.
با این حال، اگر تیم بزرگی از توسعه دهندگان دارید که نیاز به درک سریع پایه کد دارند، یا می خواهند از فناوری های مختلف استفاده کنند، معماری میکروسرویس ممکن است راه حلی باشد.