من از اواخر سال 2016 از خانه کار کرده ام. از زمان شروع ، من از استفاده از لپ تاپ به یک دسک تاپ با دو مانیتور ، سپس سه. و هنگامی که من در سال 2021 یک میز ایستاده گرفتم ، یک بازوی مانیتور نیز خریداری کردم که دارای چهار مانیتور است. این از آن زمان به بعد محیط کار اصلی من بوده است.
من از اواخر سال 2016 از خانه کار کرده ام. از زمان شروع ، من از استفاده از لپ تاپ به یک دسک تاپ با دو مانیتور ، سپس سه. و هنگامی که من در سال 2021 یک میز ایستاده گرفتم ، یک بازوی مانیتور نیز خریداری کردم که دارای چهار مانیتور است. این از آن زمان به بعد محیط کار اصلی من بوده است.
در حالی که داشتن چهار مانیتور ممکن است بیش از حد به نظر برسد ، یا مانند چیزی که در یک رایانه کلیشه ای Geek در یک فیلم مشاهده می کنید ، برای گردش کار من از خانه ضروری است. من گزینه هایی را که ارائه می دهند دوست دارم و کار با هر چیزی کمتر احساس می کنم یک کاهش عظیم در بهره وری است.
تنظیم چند مانیتور من
از زمانی که رایانه شخصی خودم را داشتم ، مانیتورهای متعدد بخشی از آن بوده اند. در کالج ، تلویزیون متوسط من به عنوان مانیتور دوم برای صفحه کوچک لپ تاپ 12 اینچی من دو برابر شد.
هنگامی که من یک نویسنده آزاد تمام وقت شدم و برای این منظور یک دسک تاپ ساختم ، با دو مانیتور شروع کردم. از آنجا که میز من در آن زمان جایی برای گسترش داشت ، فهمیدم که بیشتر بهتر است و در هنگام فروش یک سوم شانس را گرفتم.
از آنجا که داشتن سه پایه مانیتور فضای میز زیادی را به خود اختصاص داد ، وقتی به یک پیکربندی چهار نمایشگاه منتقل شدم ، یک بازوی مانیتور را انتخاب کردم. مدل من دارای سه مانیتور در سراسر و یکی بالاتر از مرکز است که باعث می شود فشار بر روی گردن و چشمان شما به حداقل برسد.
در حال حاضر ، من با یک مانیتور خمیده 144 هرتز در مرکز کار می کنم که سه نمایش دیگر 75 هرتز است. هر کدام 24 اینچ است که تعادل خوبی بین فشرده سازی و داشتن منطقه مشاهده بالا است. اگر در آینده به روز کنم ، فکر می کنم به مانیتورهای 27 اینچی 1440p منتقل شوم.
چرا من به چندین مانیتور نیاز دارم
با توجه به ماهیت کار من ، من در تمام طول روز در بسیاری از برنامه های مختلف پرش می کنم. چرخش منظم من شامل Asana ، Slack ، برنامه نوشتن My Markdown ، Mailbird برای ایمیل ، Firefox برای جستجوی سایت و Chrome برای دسترسی به CMS ، صفحه گسترده و موارد دیگر است. حتی با داشتن کلیدهای مفید مانند Alt + Tab ، به سرعت خسته کننده می شود که بین همه اینها جابجا شود.
این به خصوص اتفاق می افتد زیرا من به طور مرتب نیاز به مراجعه به اطلاعات از یک پنجره در هنگام کار در دیگری دارم. من ممکن است در حالی که به مقاله ای نگاه می کنم ، یک چت را تایپ کنم ، هنگام ارسال ایمیل یا هر ترکیب دیگری از ابزارها ، یک صفحه گسترده را ارجاع دهم.
برای تسهیل این امر ، من برای هر ابزار “مانیتور خانگی” اختصاص داده ام. من بسته به آنچه من استفاده می کنم ، ایمیل را بر روی مانیتور سمت راست خود ، Slack در مانیتور سمت چپ خود ، Firefox در مانیتور برتر خود نگه می دارم ، و Chrome یا برنامه نوشتن من در مانیتور مرکز. من می توانم آنها را در صورت لزوم جابجا کنم ، اما با این تنظیم اصلی ، لایه های زیادی برای لایه برداری ندارم و می دانم که اگر فراموش کنم ، جایی را “ترک” می کنم.
داشتن اطلاعات بیشتر در دسترس برای مرجع در یک نگاه ، بدون نیاز به تغییر ویندوزهای باز من ، مفیدترین جنبه است. و از آنجا که ویندوز به شما امکان می دهد تا زمانی که ماوس را روی آنها قرار دهید ، روی ویندوزهای غیرفعال حرکت کنید ، می توانم هنگام وارد کردن متن روی دیگری ، یک پانل را مرور کنم.
من نمی توانم با کمتر کار کنم
من از کار روی لپ تاپ دوست ندارم ، در درجه اول به دلیل مانیتور واحد. من وقتی باید وقت بیشتری را صرف فکر کردن در مورد تعویض ویندوز برنامه کنم ، بهره وری را از دست می دهم.
اگر کار من شبیه به نشستن در مقابل یک ماشین تحریر بود و به طور همزمان روی یک برنامه تمرکز می کرد ، کمتر مانیتور می توانستند کار کنند. اما وقتی می خواهم همیشه در Slack قابل دسترسی باشم ، سایت را جستجو کنید و به وظیفه ای که در آسانا کار می کنم نگاه کنید – همه با یک نگاه – حتی دو مانیتور آن را قطع نمی کنند.
اشکالاتی و گزینه های دیگر
برخی از افراد دوست دارند یک صفحه نمایش عظیم داشته باشند که می توانند به قطعات برسند ، اما این هرگز روش مورد نظر من نبوده است. با یک نمایشگر عظیم ، تمام عناصر روی صفحه کوچکتر هستند ، و من دوست ندارم که با ابزارهای مدیریت پنجره در سیستم عامل روبرو شوم.
من ترجیح می دهم جدایی منطقی نمایشگرهای مختلف را داشته باشم. با این کار ، من حتی می توانم آنها را به صورت جداگانه خاموش کنم ، ابزارهایی مانند F.LUX را تنظیم کنم تا در هر مانیتور متفاوت کار کنند و مشابه.
گفتن این که داشتن این بسیاری از مانیتورها باعث ایجاد حواس پرتی های بالقوه تر می شوند ، این یک ضد استدلال عادلانه است. داشتن تعداد زیادی ویندوز برنامه به معنای وسوسه بیشتری برای تغییر کارهایی است که انجام می دهید. برای مقابله با این ، من یک برگه مرورگر خالی را بر روی هر چیزی که سعی در جلب توجه من دارد به حداقل می رسانم یا قرار می دهم. به این ترتیب ، اگر من به آن احتیاج داشته باشم ، مانیتور آماده است ، اما هیچ چیز منتظر حواس پرتی من نیست.
داشتن چهار مانیتور همچنین کابل های بیشتری را در زیر میز من اضافه می کند ، اما من این را مهم نیستم. کابل ها بخشی از تنظیم رایانه هستند ، بنابراین چند مورد دیگر چیست؟
در غیر این صورت ، نکته اصلی اصلی طرح من این است که مانیتورها کاملاً روکش نشده اند. بازوی مانیتور من احساس ناهموار می کند ، که من وقت آن را برای رفع آن نکرده ام ، بنابراین انتقال صاف از یک مانیتور به حالت دیگر وجود ندارد. اما این خیلی من را آزار نمی دهد ، زیرا من سرم را می چرخانم تا در صورت لزوم به هر یک نگاه کنم.
من سالهاست که از چهار مانیتور استفاده می کنم ، و این یک بخش اساسی از تنظیم کار من است. با تعداد کمتری ، من نمی توانم به طور همزمان چندین ویندوز برنامه را ارجاع دهم. موارد دیگر بیش از حد (بیشتر اوقات) خواهد بود ، زیرا من نمی توانم به چیز دیگری فکر کنم که با مانیتور دیگری انجام می دهم.
اگر اتاق دارید و تأیید کرده اید که رایانه خود از مانیتورهای بیشتری پشتیبانی می کند ، توصیه می کنم یک نمایشگر یا دو مورد دیگر اضافه کنید. شما تعجب خواهید کرد که چقدر کارآمدتر به شما در کار کمک می کند.