آردوینو مگا در مقابل Uno: کدام یک را باید استفاده کنید؟

آردوینو Uno محبوب ترین برد است، اما Mega بزرگتر پین های ورودی/خروجی بیشتری دارد. پیدا کنید کدام یک برای پروژه شما مناسب است.

از زمان شروع سری میکروکنترلرها در سال 2005، بیش از 15 برد آردوینو منتشر شده است. آردوینو مگا و اونو دو مورد از محبوب ترین و پرکاربردترین بردهای آردوینو هستند.

هر تخته دارای ویژگی ها و ویژگی های خاصی است که آن را برای کارهای خاص بهتر از دیگری مناسب می کند. ما این تفاوت ها را با جزئیات بررسی می کنیم و به شما کمک می کنیم تصمیم بگیرید کدام یک از این بردها برای پروژه الکترونیکی شما مناسب تر است. آردوینو یونو در مقابل مگا: اجازه دهید مقایسه آردوینو آغاز شود…

آردوینو مگا

آردوینو مگا ابتدا در سال 2009 منتشر شد و اکنون در نسخه سوم خود با آردوینو مگا 2560 Rev3 قرار دارد. مگا فعلی توسط یک میکروکنترلر ATmega 2560 تغذیه می شود و از تراشه ATmega16U2 برای تبدیل سیگنال های USB به دستورالعمل های سریال استفاده می کند. راهنمای ما برای تسلط بر ارتباط سریال با آردوینو را بررسی کنید.

آردوینو مگا 2560 در مجموع دارای 54 پین دیجیتال ورودی/خروجی (15 عدد از آنها خروجی PWM) به همراه 16 ورودی آنالوگ است. همچنین دارای پورت های سریال سخت افزاری، کانکتور بشکه ای و پورت USB-B است.

می توان آن را از پورت USB یا جک برق تغذیه کرد و می تواند با منبع تغذیه 6 تا 20 ولت کار کند. ATmega 2560 با سرعت کلاک 16 مگاهرتز کار می کند و 8 کیلو بایت SRAM، 256 کیلوبایت حافظه فلش و 4 کیلوبایت EEPROM ارائه می دهد.

Mega 2560 با اکثر سپرهای طراحی شده برای Uno و بردهای قبلی Duemilanove و Diecimila سازگار است. این بدان معنی است که سپرهای ایجاد شده برای این بردها روی مگا نیز کار خواهند کرد.

می توانید آردوینو مگا 2560 را از فروشگاه رسمی آردوینو با قیمتی در حدود 35 دلار تهیه کنید، تقریباً همان قیمت نسخه 1 گیگابایتی Raspberry Pi 4.

آردوینو اونو

آردوینو Uno تا کنون محبوب ترین برد آردوینو است و همچنین یکی از مبتدیان برای ورود به دنیای سرهم بندی الکترونیک است. Uno Rev3 (معروف به Uno R3) دارای یک پردازنده 8 بیتی است، با سرعت کلاک 16 مگاهرتز کار می کند و می تواند از پورت USB-B یا کانکتور جک پاور، همان مگا، تغذیه شود.

با این حال، از همه چیز کمتری برخوردار است، تنها با 14 پین دیجیتال ورودی/خروجی، 6 ورودی آنالوگ و تنها یک پورت UART. برد Uno R3 از تراشه ATmega 328P استفاده می کند و دارای 2 کیلوبایت SRAM، 32 کیلوبایت حافظه فلش و 1 کیلوبایت EEPROM است. ولتاژ کاری آن از 2.7 تا 5.5 ولت است.

Uno مستندترین برد آردوینو است. اکثریت قریب به اتفاق آموزش های الکترونیک آردوینو که به صورت آنلاین پیدا می کنید، از Arduino Uno برای کنترل سایر قطعات الکترونیکی استفاده می کنند. Uno R3 در فروشگاه رسمی آردوینو با قیمت حدود 28 دلار موجود است.

مدل جدید آردوینو R4 دارای یک پردازنده 32 بیتی بسیار قدرتمندتر، فضای ذخیره سازی ارتقا یافته است و در دو نوع عرضه می شود.

آردوینو مگا در مقابل Uno: اندازه

آردوینو مگا به نام خود وفادار می ماند و تقریباً دو برابر عرض Uno در 4 در 2.1 اینچ است که عمدتاً به دلیل افزایش تعداد پین ها و حافظه بزرگتر آن است. از سوی دیگر، آردوینو Uno برای حمل و نقل ساخته شده است و ابعاد آن 2.7 در 2.1 اینچ است. آردوینو مگا و اونو به ترتیب حدود 1.3 اونس و 0.88 اونس وزن دارند.

بنابراین Arduino Uno گزینه بهتری برای پروژه هایی با محدودیت اندازه است، مانند دستگاه های بازی و سایر پروژه های قابل حمل. اگر اندازه برای شما مهم نیست، آردوینو مگا می تواند میکروکنترلر پروژه شما باشد.

بردهای آردوینو در شکل‌ها و اندازه‌های مختلفی تولید می‌شوند، بنابراین حتماً راهنمای ما در مورد انواع مختلف میکروکنترلرهای آردوینو را بررسی کنید.

آردوینو مگا در مقابل Uno: قیمت

آردوینو مگا نیز گرانتر از Uno است. با قیمت های رسمی خرده فروشی، Mega حدود 35 دلار قیمت دارد، بسیار بیشتر از Uno که معمولاً با قیمت حدود 25 دلار فروخته می شود. اگرچه آردوینو مگا گران ترین برد میکروکنترلر نیست، اما اگر دغدغه اصلی شما به حداقل رساندن هزینه باشد، ممکن است برای پروژه شما ارزشش را نداشته باشد.

از سوی دیگر، آردوینو Uno R3 کاملاً مقرون به صرفه است، و آن را به انتخابی ایده‌آل برای مبتدیانی تبدیل می‌کند که علاقه‌مند به بازی کردن با این پلتفرم بدون نگرانی از شکستن تخته هستند.

قابلیت اتصال و حافظه

Mega دارای گزینه های اتصال بیشتری نسبت به Uno است، به این معنی که برای پروژه هایی که به تعداد زیادی I/O نیاز دارند، انتخاب بهتری است. به عنوان مثال، در یک پروژه روباتیک که در آن ممکن است نیاز به اتصال چندین سروو و محرک داشته باشید یا هنگام ساخت یک چاپگر سه بعدی DIY که در آن آردوینو مگا به عنوان کنترل کننده اصلی عمل می کند.

با این حال، همه پروژه‌ها به پین‌های ورودی/خروجی اضافی نیاز ندارند، بنابراین Arduino Uno باید برای بسیاری از پروژه‌هایی که با آن‌ها مواجه می‌شوید، به اندازه کافی خوب کار کند، به خصوص به عنوان یک مبتدی.

آردوینو Uno Rev3 حافظه کمتری نسبت به Mega دارد و حجم کدهایی را که می‌توانید آپلود و اجرا کنید محدود می‌کند. Mega همچنین دارای SRAM بیشتری است که باعث می‌شود داده‌های زمان اجرا (متغیرها و مقادیر آنها) بیشتری را ذخیره کند. این باعث می‌شود که برای اجرای برنامه‌های پیچیده‌تر مناسب‌تر از اجرای Uno باشد.

مقایسه مشخصات سخت افزاری

برای سهولت در مشاهده تفاوت های Arduino Uno و Mega در یک نگاه، ویژگی های سخت افزاری هر دو برد را در زیر کنار هم ذکر کرده ایم.

آردوینو Uno Rev3

آردوینو Mega Rev3

میکروکنترلر

ATmega328P، 8 بیتی

ATmega2560، 8 بیتی

سرعت ساعت

16 مگاهرتز

16 مگاهرتز

ولتاژ بهره برداری

5 ولت

5 ولت

ولتاژ ورودی (توصیه می شود)

7-12 ولت

7-12 ولت

ولتاژ ورودی (محدودیت)

6-20 ولت

6-20 ولت

پین های دیجیتال ورودی/خروجی

14 (که 6 عدد خروجی PWM را ارائه می دهند

54 (که 15 عدد خروجی PWM را ارائه می دهند)

پین های ورودی آنالوگ

16

فلش مموری

32 کیلوبایت

256 کیلوبایت

SRAM

2 کیلوبایت

8 کیلوبایت

EEPROM

1 کیلوبایت

4 کیلوبایت

محبوبیت و جامعه

طبق گفته SparkFun Electronics، بدون تردید، آردوینو Uno محبوب‌تر از این دو برد است و حدود 50 درصد از برد آردوینو را تشکیل می‌دهد. این به آسانی در دسترس است و به طور گسترده مورد استفاده قرار می گیرد و یافتن آموزش های متناسب با تخته را آسان تر می کند. مگا کمتر محبوب است و بنابراین اگر تازه شروع کرده اید ممکن است ناراحت کننده باشد.

با این حال، Mega 2560 برای سازگاری با Uno طراحی شده است. بنابراین، تمام کدها و اکثر سخت افزارهای ایجاد شده برای Uno به خوبی با Mega کار می کنند. اما، همه کدها و شیلدهای طراحی شده برای Mega با Uno کار نمی کنند، زیرا تعداد پین های مگا افزایش یافته است.

کدام یک را باید استفاده کنید؟

در نتیجه، هر دو برد گزینه های عالی برای سرهم کردن با برنامه های الکترونیک، رباتیک و اینترنت اشیا (با اضافه شدن سپر Wi-Fi) هستند.

آردوینو Uno به دلیل هزینه کم، اندازه کوچک (که آن را برای دست‌های کوچک‌تر مناسب‌تر می‌کند) و به طور کلی همه‌گیر بودن، گزینه بهتری برای مبتدیان است. از سوی دیگر، Mega برای پروژه‌هایی که نیاز به پین‌های ورودی/خروجی، قدرت محاسباتی و حافظه اضافی دارند، عالی است و برای علاقه‌مندانی که قبلاً پاهای خود را خیس کرده‌اند، عالی است.

منبع مقاله