خبر و ترفند روز

خبر و ترفند های روز را اینجا بخوانید!

چرا باید از رابط های اداری برای مدیریت سرورهای لینوکس استفاده کنید؟

مدیریت سیستم های لینوکس از طریق خط فرمان می تواند یک کار دلهره آور برای مدیران باشد. اینجا جایی است که رابط های مدیریتی لینوکس وارد عمل می شوند.

بزرگترین مشکل مدیران سیستم و سرور لینوکس، عیب یابی خطاهای رخ داده است. رفع این مشکلات، مدیریت مشکلات امنیتی و تجزیه و تحلیل علت اصلی چنین مشکلاتی از صفحه فرمان گاهی اوقات می تواند چالش های جدی ایجاد کند.

لینوکس خود یک جهان خط فرمان است. یادگیری همه دستورات و پارامترهای آنها آسان نیست، چه رسد به استفاده از آنها برای عیب یابی خطاها.

به همین دلیل است که رابط های مدیریت لینوکس وجود دارد تا همه چیز را در معرض دید قرار دهد. اکثر مدیران سیستم و سرور این رابط های اداری را برای مدیریت سیستم های لینوکس خود ترجیح می دهند. در اینجا دلیلی است که باید از یک رابط مدیریت برای مدیریت سرور لینوکس استفاده کنید.

چرا از رابط مدیریت برای مدیریت لینوکس استفاده کنیم؟

برای مدیران سیستم لینوکس، مهم است که یاد بگیرند که این رابط ها چگونه کار می کنند، علاوه بر این که بدانند چگونه از رابط های مدیریتی به درستی استفاده کنند. به طور خلاصه، می توانید رابط های مدیریتی را به عنوان ابزارهایی در نظر بگیرید که بین ایستگاه مدیریت شبکه خود و شی یا ابزاری که می خواهید مدیریت کنید، در این مورد، یک ماشین لینوکس استفاده خواهید کرد.

برای اینکه بتوانید آن را بهتر تصور کنید، می توانید به این شکل فکر کنید. تصور کنید یک سرور لینوکس دارید. برای مدیریت این سرور و دسترسی به اشیاء مختلف، باید از پروتکل مدیریتی استفاده کنید. امکان نظارت بر رابطه بین این پروتکل های مدیریتی و شی ای که باید با رابط های مدیریتی مدیریت شود، وجود دارد.

انجام این همه ردیابی از صفحه فرمان بسیار دشوار است. شما باید زمان زیادی را روی صفحه فرمان بگذرانید و بر دستورات شبکه لینوکس مسلط شوید. علاوه بر این، حتی اگر همه اینها را انجام دهید، احتمال اشتباه بیشتر وجود دارد. در نتیجه، مدیریت یک سیستم به صورت دستی با استفاده از دستورات خطرناک و دشوار خواهد بود.

مطلب مرتبط:   5 دلیل برای اینکه توزیع کنندگان لینوکس محیط های دسکتاپ خود را ایجاد می کنند

استفاده از رابط وب برای مدیریت لینوکس

رابط های وب در دسترس و آسان برای استفاده هستند. اگر سیستمی را با استفاده از یک رابط وب مدیریت می‌کنید، اغلب می‌توانید پایگاه‌های داده، اطلاعات مشتری، قراردادهای کاربر، فایل‌های آپلود شده، آدرس‌های IP و حتی گزارش‌های خطا را در یک مکان بیابید. از آنجایی که همه چیز جلوی چشم شما خواهد بود، می توانید عملیات مدیریتی خود را تنها با چند کلیک ماوس انجام دهید.

وبمین چیست؟

مدیریت سیستم های مبتنی بر وب با وبمین بسیار کاربردی است. اگر قبلا از محیط هایی مانند cPanel و Plesk استفاده کرده اید، هرگز هنگام استفاده از وبمین ناآشنا نخواهید بود. علاوه بر این، وبمین منبع باز است و دارای ویژگی های زیادی است.

Webmin به شما اجازه می دهد تا حساب های تمام کاربران ثبت نام شده در سیستم را از یک مکان واحد مدیریت کنید. علاوه بر این، هیچ توانایی کدنویسی مورد نیاز نیست. همچنین برای پیکربندی شبکه یا تغییر فایل‌های شبکه به دستورات پوسته نیازی ندارید، زیرا Webmin می‌تواند به شما در تنظیمات شبکه نیز کمک کند.

یکی دیگر از مسائل مدیریتی که کاربران لینوکس از نزدیک با آن آشنا هستند، پارتیشن بندی دیسک است. وبمین دارای ویژگی های پارتیشن بندی و پشتیبان گیری خودکار است. همچنین از پروتکل های امنیتی مراقبت می کند تا نگران تمدید SSL نباشید. علاوه بر این، یک ویژگی پوسته فرمان وجود دارد که با استفاده از آن می توانید دستورات لینوکس و یونیکس را در وبمین صادر کنید.

امروزه، فناوری های ابری با سرعت بسیار زیادی به رشد خود ادامه می دهند. اگر قصد استفاده از یک سرویس رایانش ابری را دارید یا می‌خواهید سیستم خود را بر روی یک ابر بسازید، Webmin یک ویژگی نصب ابری نیز دارد.

یکی دیگر از ویژگی های بسیار مفید وبمین این است که ماژول های مختلفی دارد. از آنجایی که متن باز است، می توانید ماژول های خود را بنویسید و حتی می توانید از ماژول های آماده در اینترنت بهره مند شوید. به عنوان مثال، با استفاده از ماژول Virtualmin GPL، می توانید سرویس میزبانی خود را کنترل کنید. علاوه بر این، مدیریت هاست های مجازی و DNS از اینجا امکان پذیر است.

مطلب مرتبط:   10 ابزار ضروری برای مدیران سیستم لینوکس

اگر بیش از یک سرور مجازی دارید، Virtualmin GPL یک کاربر Webmin برای هر سرور مجازی ایجاد می کند. هر سرور فقط سرور مجازی خود را با وبمین مدیریت می کند. بنابراین می توان در هر یک از این سرورهای مجازی، صندوق پستی، وب سایت، اپلیکیشن، سرور پایگاه داده و نرم افزار مستقل را داشت.

پیکربندی بسته در مدیریت سیستم لینوکس

موضوع دیگری که مدیران سیستم لینوکس باید با آن آشنا باشند پیکربندی و مدیریت بسته است. هنگام نصب یک بسته بر روی سیستم خود، فقط آنچه را که در صفحه فرمان اتفاق می افتد دنبال می کنید. فرآیند دانلود انجام می شود، فایل های نصب شده را می نویسد و اطلاعاتی در مورد نصب به شما داده می شود. با این حال، این ماجراجویی به این سادگی نیست.

هنگامی که می خواهید بسته ای را نصب کنید، باید آن را در سراسر سیستم پیکربندی کنید. برای مثالی از سیستم‌های دبیان و اوبونتو، ابزار پیکربندی که این کار را انجام می‌دهد debconf است. بسته‌ای را که می‌خواهید نصب کنید، با توجه به تنظیمات موجود در فایل dpkg-reconfigure پیکربندی می‌کند.

منطقی است که آن را از طریق یک مثال بررسی کنیم تا بهتر بفهمیم چرا باید از debconf در رابط های مدیریت استفاده کنید. با استفاده از یک دستور ساده می توانید بسته های موجود در پایگاه داده debconf خود را پرس و جو کنید. دستور debconf-show زیر به شما امکان می دهد کل پایگاه داده را پرس و جو کنید و پارامتر –listtowners فقط صاحبان را برمی گرداند:

sudo debconf-show --listowners

debconf-list-with-command-owners-query

اکنون سعی کنید با استفاده از dpkg-reconfigure یک آیتم مورد نظر خود را دوباره پیکربندی کنید:

sudo dpkg-reconfigure wireshark-common

package-configuration-with-interfaces-dpkg-reconfigure

همانطور که می بینید، یک رابط پیکربندی برای wireshark-common باز می شود. اکنون عملیات پیکربندی با استفاده از رابط debconf آسان تر خواهد بود. با این حال، هیچ دستور debconf در خط فرمان وجود ندارد. این به این دلیل است که debconf قبلاً در dpkg یکپارچه شده است.

مطلب مرتبط:   نحوه استفاده از فضاهای کاری و گوشه های داغ در لینوکس مینت برای افزایش بهره وری

اگر قصد دارید بسته های لینوکس خود را بنویسید و از آنها در مدیریت سیستم استفاده کنید، آشنایی با debconf مفید خواهد بود. زیرا یک رابط برای صحبت با کاربرانی که بسته شما را نصب می کنند و از آنها ورودی دریافت می کنند، فراهم می کند. برای این کار، باید از APIهای frontend و backend که debconf ارائه می‌دهد استفاده کنید.

اهمیت رابط های مدیریت در مدیریت سیستم لینوکس

دستورات زیادی وجود دارد که می توانید هنگام مدیریت سیستم ها و سرورهای لینوکس از آنها استفاده کنید. هر کدام از این دستورات ده ها پارامتر مختلف دارند. البته آشنایی و آشنایی با آنها برای شما بسیار ارزشمند است. با این حال، نمی توانید راحتی و دسترسی ارائه شده توسط رابط های مدیریتی را نادیده بگیرید.

حتی برای تغییر تنظیمات اولیه، باید تغییراتی در فایل‌ها ایجاد کنید. علاوه بر این، این تغییرات می تواند به سیستم شما آسیب برساند. در یک پروژه در مقیاس بزرگ، چنین مسائل پیکربندی می تواند مشکلات بزرگی را از نظر هزینه و امنیت ایجاد کند. با این حال، رابط های مدیریتی شما را از این انبوهی از دستورات و پارامترها نجات خواهند داد.

هدف اصلی در اینجا کاهش حجم کار و صرفه جویی در زمان است. Webmin و debconf فقط نمونه هایی هستند. همچنین ممکن است بخواهید فن آوری هایی مانند Cockpit و Nagios را یاد بگیرید. اینها ابزارهای قدرتمند سیستم لینوکس و مدیریت سرور هستند که اغلب استفاده می شوند و برای شما مفید خواهند بود.