آیا گوشی هوشمند شما چندین لنز دوربین دارد؟ در اینجا به این موضوع می پردازیم که چرا و چگونه لنزهای متعدد می توانند عکاسی با گوشی هوشمند را بهبود بخشند.
روزهایی که مردم مجبور بودند برای گرفتن عکس‌های باکیفیت دوربین‌های بزرگ با عمر باتری کوتاه را دور بزنند، گذشته است. در حالی که آنها نمی توانند یک دوربین اختصاصی را شکست دهند، تلفن های هوشمند همه کاره، قابل حمل هستند و می توانند عکس های زیبا و با وضوح بالا بگیرند.
اگر در چند سال گذشته گوشی هوشمند جدیدی خریداری کرده اید، به احتمال زیاد دو یا سه (یا چهار!) دوربین در پشت آن وجود دارد. این دوربین های اضافی چه کار می کنند؟ کاربرد این دوربین ها در گوشی های مختلف متفاوت است.
در این مقاله، انواع لنزهای ثانویه و اینکه چگونه دوربین گوشی هوشمند شما را قدرتمندتر می‌کنند، فهرست می‌کنیم.
توضیح مختصری از فواصل کانونی
اگر تا به حال در فروشگاه دوربین رفته باشید، احتمالاً عبارات «10 میلی‌متری» یا «35 میلی‌متری» را دیده‌اید که برای طبقه‌بندی لنزها یا توصیف نحوه گرفتن عکس‌ها استفاده می‌شود. این اصطلاحات به فاصله کانونی اشاره دارد که فاصله بین لنز دوربین و سنسور تصویر است.
به بیان ساده، فاصله کانونی دو چیز را تعیین می کند: اینکه چقدر یک صحنه را ثبت می کند و چقدر بخشی از چیزی را که می بینید بزرگ می کند.
دوربینی با فاصله کانونی کوتاه به شما امکان می دهد تصویر وسیع تری بگیرید، در حالی که فاصله کانونی طولانی به شما امکان می دهد جزئیات را از دور بزرگنمایی کنید. لنزهای دوربین‌های DSLR معمولاً محدوده‌ای از فواصل کانونی دارند که می‌توانند از آنها استفاده کنند، مانند 18-55 میلی متر یا 9-18 میلی متر. آیا می خواهید بیشتر بدانید؟ برای اطلاعات بیشتر، مقدمه ما در مورد فاصله کانونی در عکاسی را بررسی کنید.
لنز تله فوتو
دو راه وجود دارد که دوربین می تواند روی یک سوژه دور زوم کند. بسیاری از گوشی های هوشمند از زوم دیجیتال استفاده می کنند که به سادگی بخشی از تصویر با وضوح کامل گرفته شده را بزرگ می کند. این اغلب منجر به از دست دادن قابل توجه جزئیات، به خصوص در فواصل طولانی می شود.
دوربین های اختصاصی از زوم اپتیکال استفاده می کنند. این روش از یک لنز تله فوتو، یکی از لنزهای رایج دوربین در گوشی های پرچمدار استفاده می کند، که به شما امکان می دهد فاصله کانونی تصویر گرفته شده خود را افزایش دهید، بنابراین می توانید بدون کاهش کیفیت تصویر، روی یک سوژه زوم کنید.
در حالی که بسیاری از مردم دوست دارند تلفن هایشان قابلیت زوم بهتری داشته باشد، سازندگان گوشی های هوشمند نمی توانند از نوع لنزهای تله فوتو در دوربین های بزرگتر استفاده کنند. این لنزها یا دستگاه‌ها را بسیار ضخیم‌تر می‌کنند یا برجستگی ناخوشایندی را در پشت ایجاد می‌کنند.
بسیاری از گوشی‌های هوشمند مانند iPhone 13 Pro و Samsung Galaxy S22 Ultra از لنز دوم با فاصله کانونی بالاتر استفاده می‌کنند. هنگامی که از عملکرد زوم اپتیکال 3 یا 2 برابری آیفون خود استفاده می کنید، کاری که در واقع انجام می دهد این است که به لنز دیگر تغییر دهید تا تصویر را بدون کاهش قابل توجهی در کیفیت بزرگ کنید.
با این حال، تلفن های مقرون به صرفه از نرم افزارهای پیشرفته پردازش تصویر برای زوم دیجیتالی روی عکس ها بدون لنز تله فوتو اختصاصی استفاده می کنند. این که چقدر خوب کار می کند به نرم افزار برنامه دوربین بستگی دارد، اما نتایج اغلب خیلی بد نیستند. با این حال، زوم دیجیتال هنوز کیفیت تصویر مشابه آنچه لنزهای تله فوتو به دست می آورند را ارائه نمی دهد.
سایر گوشی‌ها، مانند پرچمدار 2021 سامسونگ، گلکسی اس 21 اولترا، از دوربین‌هایی با تعداد مگاپیکسل بالا برای بهبود زوم خود استفاده می‌کنند. به عنوان مثال، در حالی که گلکسی اس 21 اولترا دارای لنز تله فوتو اختصاصی با قابلیت زوم اپتیکال 10 برابری است، دوربین 108 مگاپیکسلی دستگاه را قادر می‌سازد تا زوم 30 برابری و 100 برابری را به دست آورد.
تلفن های مثال: آیفون 12 پرو، 12 پرو مکس، 13 پرو، 13 پرو مکس، سامسونگ گلکسی اس 22 پلاس، اس 22 اولترا و وان پلاس 10 پرو.
لنزهای زاویه باز و فوق عریض
همچنین مواقعی وجود دارد که باید بتوانید تعداد بیشتری از سوژه را در یک تصویر ثبت کنید. به عنوان مثال: اگر از غروب خورشید در مقابل اقیانوس یا خط افق یک شهر عکس می گیرید. در این مواقع به دوربینی با فاصله کانونی کمتر از حد معمول نیاز دارید. این لنزهای دوربین به لنزهای زاویه باز و فوق عریض معروف هستند. دومی فاصله کانونی کمتری دارد و در نتیجه میدان دید بیشتری دارد.
برخلاف زوم، هیچ راهی برای بازآفرینی یک عکس با زاویه باز دیجیتالی وجود ندارد. بنابراین، لنزهای با زاویه دید عریض و فوق عریض یک افزودنی قدرتمند به زرادخانه دوربین ها هستند. قبل از اینکه هواوی میت 20 را عرضه کند، پرچمداران ال‌جی تنها گوشی‌های هوشمندی بودند که دوربین‌های عقب با زاویه دید عریض داشتند.
حتی قبل از اینکه دوربین‌های زاویه باز به تنظیمات دوربین عقب در تلفن‌ها اضافه شوند، قبلاً در دوربین‌های جلو استفاده می‌شدند. در نتیجه، آنها می توانند تعداد افرادی را که می توانند در یک عکس سلفی قرار بگیرند، افزایش دهند. به عنوان مثال، پیکسل 6 و پیکسل 6 پرو گوگل شامل لنزهای با زاویه دید عریض و فوق عریض هستند.
نمونه هایی از تلفن ها: وان پلاس 10 پرو، سامسونگ گلکسی A53 5G، گوگل پیکسل 6 و پیکسل 6 پرو
سنسور عمق
تقریباً تمام گوشی‌های هوشمندی که در چند سال اخیر عرضه شده‌اند، دارای حالت پرتره داخلی در برنامه‌های دوربین خود هستند. حالت پرتره به شما امکان می دهد با محو کردن پس زمینه در حالی که پیش زمینه در فوکوس باقی می ماند، یک افکت “بوکه” ایجاد کنید. به منظور کمک به این تلفن‌ها در ایجاد آن جلوه، برخی دوربینی دارند که اطلاعات عمقی را تجزیه و تحلیل می‌کند.
در گوشی های میان رده و مقرون به صرفه، این نوع دوربین ثانویه معمولاً وضوح کمتری نسبت به دوربین اصلی مانند 2 یا 5 مگاپیکسل دارد. آنها با شناسایی جایی که پیش زمینه به پایان می رسد و پس زمینه شروع می شود کار می کنند. این فناوری معمولاً به عنوان تشخیص لبه شناخته می شود.
بسیاری از انواع دیگر لنزهای ثانویه به عنوان حسگر عمق عمل می کنند. به عنوان مثال، OnePlus Nord CE 2 5G دارای یک دوربین ۸ مگاپیکسلی اضافی است که کیفیت زوم دیجیتال را بهبود می بخشد و در عین حال لنز اصلی برای عکس های فوق عریض است. آیفون 13 از لنز فوق عریض ثانویه خود برای جمع آوری اطلاعات عمق نیز استفاده می کند.
نمونه هایی از تلفن ها: اوپو رنو 7، شیائومی ردمی نوت 11، TCL 30 5G، و موتورولا موتو E32
لنز تک رنگ
در شرایط خاص، عکس‌های سیاه و سفید نسبت به عکس‌های رنگی می‌توانند دراماتیک‌تر و چشم‌نوازتر باشند. با این حال، اکثر دوربین های گوشی های هوشمند محدود به فیلترهایی هستند که عکس ها را پس از گرفتن سیاه و سفید می کنند. یک لنز تک رنگ اختصاصی می تواند تصاویر را به صورت سیاه و سفید واقعی بگیرد و تصاویر را بسیار چشمگیرتر کند.
از زمانی که هوآوی برای اولین بار همکاری با لایکا را اعلام کرد، همه پرچمداران آن (از جمله میت 10 و پی 20) دارای یک لنز تک رنگ اختصاصی هستند که امکان ثبت عکس های سیاه و سفید واقعی را فراهم می کند. بعداً تولید آن متوقف شد و با لنز زاویه باز در میت 20 پرو و پی 30 پرو جایگزین شد. با کمال تعجب، گوشی پرچمدار 2021 P50 Pro هوآوی دارای یک لنز تک رنگ 40 مگاپیکسلی است.
لنز تک رنگ راه خود را به دستگاه های دیگر از جمله پرچمداران موتورولا و Sony Xperia XZ2 Premium نیز باز کرده است. با این حال، لنزهای تک رنگ در بازار تلفن های هوشمند مدرن بسیار کمتر از لنزهای عمقی و ماکرو رایج هستند.
با این حال، عکس‌های گرفته شده در سیاه و سفید واقعی، کنتراست قوی‌تری نسبت به عکس‌هایی که از فیلتر عبور می‌کنند، با سایه‌های عمیق‌تر و هایلایت‌های روشن‌تر دارند. همچنین لنز تک رنگ میزان نوری را که به سنسور تصویر برخورد می کند افزایش می دهد و جزئیات و شادابی عکس های رنگی گرفته شده با لنز اصلی را بهبود می بخشد.
نمونه هایی از گوشی ها: Huawei P50 Pro
دوربین هایی با 2، 3 یا 4 لنز (یا بیشتر!)
علاوه بر مواردی که در بالا ذکر شد، چندین گوشی داخلی کاربردهای جالبی برای تنظیمات دوربین چندگانه خود دارند. قابل توجه ترین آنها Huawei Honor View 20 است که در اوایل سال 2019 عرضه شد. دارای یک دوربین منحصر به فرد در زمان پرواز است که برای ثبت تصاویر سه بعدی استفاده می شود.
در همین حال، در سال 2018، سامسونگ گلکسی A9 را عرضه کرد، یک دستگاه میان رده که اولین گوشی هوشمند با دوربین چهارگانه عقب در جهان بود. علاوه بر لنز اصلی خود، دارای لنز تله فوتو، سنسور عمق و لنز زاویه باز است.
به زودی تا سال 2022 پیش برویم و سازندگان گوشی‌های هوشمند بیشتری شامل تنظیمات دوربین چهارگانه هستند که توسط Galaxy S22 Ultra رهبری می‌شوند. با این حال، هر لنز دوربین گوشی هوشمند یک عملکرد دارد. بیشتر بخوانید که چگونه Galaxy S21 Ultra از زرادخانه دوربین خود برای عکاسی عالی استفاده می کند.
دوربین های موبایل بهتر می شوند
چه گوشی شما دارای چهار لنز پشت باشد یا یک لنز تکی، عکس هایی که می گیرد بسیار بهتر از گوشی های چند سال پیش هستند.
کدام گوشی را باید تهیه کنید؟ بستگی به این دارد که چه کاری می خواهید انجام دهید. آیا عکس های زیادی از مناظر شهری بزرگ می گیرید یا عکس های دسته جمعی با افراد زیادی در آنها می گیرید؟ سپس یک دوربین فوق عریض معجزه می کند.
آیا فید اینستاگرام خود را با تصاویر دراماتیک و چشمگیر از زندگی شهری پر می کنید؟ یک لنز تک رنگ بسیار مفید خواهد بود. یک دوربین گوشی هوشمند عالی برای هر مورد استفاده و هر بودجه ای وجود دارد.
در پایان، کیفیت یک عکس به همان اندازه که به دوربین بستگی دارد، به عکاس نیز بستگی دارد.