چرا کوسه ها خطرات امنیت سایبری جدی هستند (بله، کوسه ها)

بیایید به اعماق غیرمعمول ترین تهدید امنیت سایبری شیرجه بزنیم: کوسه ها. بله شما آن را درست خواندید.

اگرچه ممکن است تعجب آور به نظر برسد، اما کوسه ها با به دست آوردن طعم کابل های اینترنت زیر آب ما، در دنیای امنیت سایبری سروصدا کرده اند. به نظر می رسد که ما نه تنها با مجرمان سایبری در خشکی، بلکه با همتایان تیز دندان آنها در زیر دریا نیز برخورد می کنیم.

بنابراین، خود را برای سوار شدن به موج سایبری با ما آماده کنید، زیرا ما به ماجراهای غم انگیز مظنونان غیرعادی که در اتصال آنلاین ما دستکاری می کنند، نگاه می کنیم. این خرابکاری معمولی شما با کابل اینترنت نیست، بلکه هکرها در اعماق دریا است که ما آنها را کوسه می نامیم.

در یک نکته جدی، در حالی که این موجودات دریایی قدرتمند عادت عجیبی به پریدن کابل های زیر آب دارند، آنها تهدیدی کمتر از ما برای آنها هستند.

ارتباط نامحتمل بین کوسه ها و امنیت سایبری

دنیای زیر آب وسیع و پر از زندگی است و کوسه ها به عنوان شکارچیان اوج اقیانوس توجه و هیبت را به خود جلب می کنند. متأسفانه، تعقیب طعمه آن‌ها را به برخوردهای غیرمنتظره با کابل‌های فیبر نوری سوق می‌دهد که از کف اقیانوس عبور می‌کنند.

اولین شواهد محکم از جذابیت عجیب کوسه ها به کابل های فیبر نوری در سال 1985 پیدا شد، زمانی که دندان های کوسه در یک خط داده های تجربی در جزایر قناری جاسازی شده بود. در اواخر همان سال، نیش کوسه باعث از کار افتادن چهار بخش کابل در اقیانوس اطلس شد و ما را به تعجب در مورد دلیل این رفتار عجیب و غریب واداشت.

یک مورد بدنام دیگر از تأثیر کوسه ها بر ارتباطات دیجیتال در سواحل آفریقا رخ داد که در آن یک سری قطع اینترنت باعث گیج شدن مهندسان شبکه شد. پس از بررسی دقیق، کوسه‌ها به عنوان مقصران بعید پیدا شدند و آنها از طریق کابل‌های زیردریایی عبور کردند و کل منطقه را بدون دسترسی به اینترنت رها کردند.

تنها پس از چندین حادثه گیج کننده مشابه، مهندسان شبکه شروع به دیدن ارتباط عجیب بین کوسه ها، از دست دادن اتصال به اینترنت و نگرانی های بیشتر در مورد امنیت سایبری کردند. افزایش چنین حوادثی آسیب پذیری زیرساخت دیجیتال ما را نشان می دهد، جایی که حتی غیرقابل پیش بینی ترین عوامل می توانند به طور جدی سیستم های امنیت سایبری را به خطر بیندازند و در را برای حملات سایبری و نقض داده ها باز کنند.

چرا قطع اینترنت یک خطر امنیت سایبری است؟

از دست دادن اتصال به اینترنت نه تنها بر زندگی دیجیتالی ما سایه افکنده است، بلکه می تواند مجموعه ای از خطرات شگفت انگیز امنیت سایبری را ایجاد کند. به محض اینکه حمله کوسه منطقه ای را در تاریکی دیجیتال فرو می برد، این خاموشی ناگهانی دنیایی از فرصت ها را برای مجرمان سایبری برای حمله باز می کند.

کسب‌وکارها و سازمان‌هایی که برای فعالیت‌های روزمره خود به شدت به اینترنت متکی هستند، در معرض بزرگترین خطر هستند. بدون اتصال پایدار، سیستم های امنیتی حیاتی می توانند غیرفعال شوند و آنها را در معرض نقض احتمالی امنیتی قرار دهند. مانند این شکارچیان فرصت طلب، مجرمان سایبری در هرج و مرج و سردرگمی ناشی از چنین حوادثی رشد می کنند و از سیستم دفاعی ضعیف برای انجام حملات به مشاغل و افراد به طور یکسان استفاده می کنند.

علاوه بر این، از دست دادن اتصال به اینترنت می تواند ارتباط و هماهنگی بین تیم امنیتی، ارائه دهندگان خدمات امنیتی شخص ثالث و حتی مجری قانون را مختل کند و واکنش آنها را به تهدیدات سایبری کند کند. بعلاوه، بدون اینترنت، افرادی که اطلاعات حساس آنها در یک رخنه به خطر افتاده است ممکن است فوراً در مورد آن مطلع نشوند و آنها را بیشتر در معرض کلاهبرداری و تلاش های فیشینگ قرار دهد.

مهمتر از همه، از دست دادن دسترسی به اینترنت می تواند محیطی از عدم اطمینان و وحشت را در بین کاربران ایجاد کند. افرادی که قادر به تأیید صحت وب سایت ها یا ایمیل ها نیستند، ممکن است قربانی طرح های مخرب شوند و ناخواسته داده های حساس را با مجرمان سایبری به اشتراک بگذارند. به همین ترتیب، فقدان اتصال اینترنتی پایدار می‌تواند زمینه مناسبی برای انتشار اطلاعات نادرست ایجاد کند که می‌تواند بیشتر کاربران را گمراه کند.

در سال 2014، یک ویدیوی ویروسی از حمله کوسه به کابل زیر آب گوگل، گوگل را با بستن کابل های ترانس پاسیفیک خود با زره های فولادی ضد کوسه (طبق گزارش The Guardian) مجبور به گاز گرفتن کرد. در همان زمان، محیط‌بانان نگرانی‌های خود را در مورد اینکه چگونه این زیرساخت‌های زیردریایی می‌تواند تهدیدی برای جانوران آبزی باشد به اشتراک گذاشتند – بالاخره این فقط به امنیت ما مربوط نمی‌شود.

اگر کنجکاو هستید که چگونه نگرش ما نسبت به محیط زیست منجر به حملات سایبری می شود، باید ارتباط بین تغییرات آب و هوا و تهدیدات سایبری را بررسی کنید.

چرا کوسه ها طعم کابل های فیبر نوری را دارند؟

برخلاف برخی تلنگرهای کوسه ها (بله، ما به شما نگاه می کنیم، آرواره 2)، کوسه ها کابل ها را نمی خورند زیرا کابل ها بخشی از رژیم غذایی کوسه ها نیستند. کوسه ها از آنجایی که موجودات کنجکاویی هستند، گاهی اوقات در مواجهه با کابل های فیبر نوری قربانی غرایز شکارچی خود می شوند. اندام‌های حسی حساس آن‌ها، مانند گیرنده‌های الکتریکی و خطوط جانبی، می‌توانند سیگنال‌های الکترومغناطیسی ساطع شده از این کابل‌ها را با سیگنال‌های طعمه‌شان اشتباه گرفته و آنها را وادار به گاز گرفتن کنند. متأسفانه برای ما، این برخوردهای غیرمنتظره می تواند منجر به اختلال در اتصال به اینترنت شود.

حتی با مهارت‌های شکار چشمگیر خود، این موجودات دریایی قدرتمند می‌توانند طعمه پیچیدگی‌های فناوری مدرن شوند و به ما نشان دهند که دنیای طبیعی و دنیای دیجیتال گاهی اوقات به روش‌های شگفت‌انگیزی با هم برخورد می‌کنند.

به هر حال چرا کابل های اینترنت به زیر اقیانوس می روند؟

کابل‌های ارتباطی زیردریایی از کف اقیانوس عبور می‌کنند تا جهان را به هم متصل کنند و ارتباطات جهانی پایدار را امکان‌پذیر کنند. این رویکرد برای اتصال کنترل بیشتری را ارائه می دهد و مسیر امن تری برای ارتباط داده بین قاره ها است. برخلاف همتایان مبتنی بر ماهواره خود که قربانی تأخیر و تداخل سیگنال می شوند، کابل های زیردریایی سرعت داده بالاتر و تأخیر کمتری را ارائه می دهند که آنها را به گزینه ای عالی برای این کار تبدیل می کند.

در حالی که ایده قرار دادن کابل اینترنت در زیر دریا ممکن است در ابتدا عجیب به نظر برسد، اما از نقطه نظر فنی بسیار عملی است. در اعماق زیر دریا، کابل‌ها در برابر تهدیدات زمینی مانند درگیری‌های زمینی، حوادث ساخت‌وساز و بیشتر رویدادهای شدید آب و هوایی محافظت می‌شوند. علاوه بر این، خود بزرگی اقیانوس مسیرهای کابلی بدون مانع را ممکن می کند و خطر فعالیت های مخرب انسانی را کاهش می دهد. این کابل‌ها که در اعماق کف اقیانوس دفن شده‌اند یا با زره‌های بادوام پوشانده شده‌اند، می‌توانند نیروهای خارجی را تحمل کنند و اتصال اینترنتی پایدار را تضمین کنند.

با این حال، رویکرد کابل‌های ارتباطی زیردریایی با چند چالش همراه است، از جمله برخورد نزدیک با جانداران دریایی – خوب، بیشتر کوسه‌ها.

آیا باید نگران محافظت از زیرساخت اینترنت با کوسه باشیم؟

از آنجایی که عبور از آب های متلاطم سرزمین های آلوده به کوسه می تواند دشوار باشد، این سوال پیش می آید که آیا ما به اندازه کافی برای محافظت از زیرساخت های اینترنتی کوسه انجام می دهیم؟ با توجه به عظمت اقیانوس و جمعیت این شکارچیان اوج در کمین، این کار بسیار ساده نیست. با این حال، محققان باهوش و مهندسان متبحر فناوری، دندان های خود را در این چالش فرو می برند و تکنیک هایی را برای محافظت از کابل های زیر دریا بدون آسیب رساندن به اکوسیستم دریایی بررسی می کنند.

گوگل پس از تقویت کابل‌های زیردریایی خود با پوشش کولار مانند برای مقابله با نیش‌های مخرب کوسه، از آن زمان کمتر شاهد چنین حوادثی بوده است. با این حال، در حالی که کوسه های کابلی داستان بهتری را ایجاد می کنند، آنها مقصر اصلی اکثر خرابی های کابل نیستند.

طبق گفته کمیته بین‌المللی حفاظت از کابل (ICPC)، بیشتر خطاهای کابل‌ها را می‌توان به فعالیت‌های انسانی نسبت داد، چه ناشی از لنگر کشتی‌ها یا تراول‌های ماهیگیری که به‌طور تصادفی کابل‌های زیر دریا را می‌گیرند. بنابراین، ما علاوه بر ضعیف‌ترین حلقه در زنجیره امنیت سایبری، خطر بزرگ‌تری برای کابل‌ها نسبت به بلایای طبیعی (مانند زلزله، فوران آب، رانش زمین زیردریایی، و جریان‌های جزر و مدی قوی) و کوسه‌ها داریم.

در پایان، در حالی که باید نگران تقویت زیرساخت اینترنت باشیم، محافظت از کوسه تنها بخش کوچکی از مشکل است. ما در این امر نقش بزرگتری نسبت به ماهی های بزرگ با شهرت بد بازی می کنیم و پیگیری هماهنگی بین شبکه های انسان ساز و طبیعت یکی دیگر از مسئولیت های ما است.

ما به کابل های بزرگتر نیاز داریم

در اقیانوس عظیم امنیت سایبری، حتی یک کوسه کوچک نیز می تواند غوغایی بزرگ ایجاد کند. محافظت از کابل‌های اینترنت ما در برابر این شگفتی‌های زیرآبی، نیازمند تفکر غیرقابل پیش‌بینی و برخی کابل‌های بسیار بزرگ است. اما نترسید، در حالی که ممکن است کوسه ها گاز بگیرند، ما مگابایتی داریم که آنها را از خود دور نگه داریم.

منبع مقاله