من یک بار فکر کردم ذخیره سازی ابری رایگان به اندازه کافی برای نگه داشتن تمام عکس هایم خوب است ، اما من به سرعت فهمیدم که این خدمات دارای اشکالاتی قابل توجهی هستند. اکنون ، من یک رویکرد ایمن تر و قابل اعتماد تر برای ذخیره عکس هایم انجام می دهم – و ساخت سوئیچ آسان است.
من یک بار فکر کردم ذخیره سازی ابری رایگان به اندازه کافی برای نگه داشتن تمام عکس هایم خوب است ، اما من به سرعت فهمیدم که این خدمات دارای اشکالاتی قابل توجهی هستند. اکنون ، من یک رویکرد ایمن تر و قابل اعتماد تر برای ذخیره عکس هایم انجام می دهم – و ساخت سوئیچ آسان است.
چرا من از اعتماد به ذخیره سازی ابری رایگان برای عکسهای خود دست کشیدم
ذخیره سازی ابری رایگان یک بار مانند یک راه حل مناسب به نظر می رسید: راحت ، در دسترس و رایگان. با این حال ، با نگرانی های مربوط به حریم خصوصی و مشکلات قابلیت اطمینان ، ذخیره سازی ابری رایگان برای عکس ها به اندازه ایمن یا قابل استفاده نیست که به نظر می رسد.
نگرانی های مربوط به حریم خصوصی داده ها
چه کسی نمی خواهد فضای ذخیره سازی رایگان را داشته باشد؟ شرکت های بزرگی مانند Google ، Microsoft و Apple همه خدمات ذخیره سازی ابری رایگان ارائه می دهند و وعده امنیت و حریم خصوصی قوی را می دهند. با این حال ، خطرات حفظ حریم خصوصی از انتقال داده ها به شرکت های فنی به خوبی مستند است.
به عنوان مثال ، در سال 2021 ، اپل هنگامی که اعلام کرد قصد دارد عکس های iCloud را برای مواد سوء استفاده جنسی از کودکان (CSAM) اسکن کند ، با نظارت روبرو شد. در پاسخ به واکنش شدید ، اپل مکث کرد و تا دسامبر سال 2022 رسماً این طرح را رها کرد. Google در سال 2025 با واکنش های مشابهی روبرو شد که گزارش ها در مورد اجرای آن از ویژگی هایی که عکس های کاربر را در دستگاه های Android بدون رضایت صریح کاربر اسکن می کند ، منتشر شد و منجر به انتقاد گسترده و ایجاد سؤالات در مورد حریم شخصی کاربر شد.
دانستن اینکه همان شرکت هایی که دارای ذخیره ابری رایگان هستند ممکن است بی سر و صدا داده های شما را تحت پوشش “ایمنی” اسکن کند ، باعث می شود انگیزه های آنها را زیر سوال ببرم. در حالی که من به برخی از بررسی های امنیتی برای امنیت توجه نمی کنم ، ایده یک غول فنی که به پرونده های من دسترسی پیدا می کند بدون رضایت واضح من باعث می شود احساس ناراحتی کنم. علاوه بر این ، خطر ذخیره سازی ابری رایگان وقتی متوجه می شوید که رایگان در واقع بسیار محدود است ، ارزش فشار را ندارد.
محدودیت ذخیره سازی
خدماتی مانند Google Drive ، OneDrive و Dropbox فضای محدودی از فضای بدون برنامه پرداخت شده را ارائه می دهند. به عنوان مثال ، Google Drive به شما 15 گیگابایت می دهد ، در حالی که Dropbox فقط با 2 گیگابایت شروع می شود. این ممکن است سالها پیش کافی باشد ، اما با وجود عکس های گوشی های هوشمند امروز 2-8 مگابایت ، آن فضا سریع پر می شود. حتی حد 15 گیگابایتی Google به همان اندازه که به نظر می رسد سخاوتمندانه نیست ، زیرا در Gmail ، Google Photos و سایر خدمات فضای کاری به اشتراک گذاشته شده است.
با وجود رشد اندازه پرونده و ذخیره ارزان تر ، این محدودیت های ذخیره سازی رایگان اکنون برای چندین سال به روز نشده است. سهمیه های کوچک ، استفاده از ذخیره سازی ابری رایگان به عنوان یک راه حل ذخیره سازی مناسب را هنگام نگه داشتن پرونده های زیادی برای نگه داشتن آن دشوار می کند. به جای استفاده از خدمات ابری برای راحتی آنها ، اکنون وقت بیشتری را برای مرتب سازی ، بارگیری و حذف تصاویر صرف می کنید تا بتوانید به طور مداوم عکس های خود را روی ابر ذخیره کنید.
خطر از دست دادن داده ها
مسئله دیگر در مورد ذخیره سازی ابری رایگان ، خطر از بین رفتن داده ها است. بر خلاف گزینه های پرداخت شده ، خدمات ابری رایگان ممکن است همان قابلیت اطمینان را تضمین نکنند ، و هنگامی که همه چیز اشتباه پیش می رود ، می توانید دسترسی به داده های خود را از دست دهید. در برخی موارد شدید ، این ضرر می تواند دائمی باشد ، به خصوص اگر استراتژی های پشتیبان ندارید.
خطر دیگر ماهیت غیرقابل پیش بینی این خدمات است. ارائه دهندگان ذخیره سازی ابری رایگان می توانند بدون هیچ گونه هشدار تعطیل شوند و کاربران را وادار به تلاش برای بازیابی داده های خود می کنند. به عنوان نمونه از خاموشی Nirvanix در سال 2013 استفاده کنید – کاربران زمان محدودی برای انتقال پرونده های خود داشتند و نشان می داد که داده های شما چقدر آسیب پذیر است وقتی فقط در یک مکان ذخیره می شود.
در بالای این موارد ، ذخیره سازی ابری رایگان اغلب با پشتیبانی کمی از مشتری همراه است. بنابراین ، اگر با دسترسی یا بازیابی اطلاعات خود با مشکل روبرو هستید ، بیشتر به تنهایی هستید. این عدم پشتیبانی می تواند حتی مسائل ساده را به مشکلات ناامید کننده و وقت گیر تبدیل کند.
رویکرد جدید من: ذخیره عکس به صورت محلی
با نگرانی های روزافزون در مورد ذخیره سازی ابری رایگان ، تصمیم گرفتم با تغییر به یک تنظیم محلی تر ، پرونده های دیجیتالی و حریم خصوصی خود را کنترل کنم. سیستم من شامل NAS (ذخیره سازی شبکه) ، چند درایوهای سخت خارجی و کارتهای SD است که من با دوربین آینه خود استفاده می کنم.
من لپ تاپ قدیمی خود را با استفاده از مقیاس Truenas در یک NAS DIY قرار دادم. این سرور محلی به من راحتی شبیه ابری می دهد و به من اجازه می دهد عکسهای خود را از هرجای دیگر مشاهده ، بارگذاری و بارگیری کنم. من همچنین یک برنامه منبع باز به نام Smimich اجرا می کنم. این برنامه با ارائه پشتیبانی بهتر برای نمایش و مدیریت هر دو عکس و فیلم ، NAS من را برای ذخیره تصاویر بهتر می کند.
برای افزونگی ، من از NAS به یک هارد خارجی که از طریق USB متصل است ، پشتیبان تهیه می کنم. من عکس های فوری را با استفاده از یک سیستم فایل ZFS تکرار می کنم ، که فقط داده های جدید یا تغییر یافته را کپی می کند. این باعث می شود هر نسخه پشتیبان بعد از اولین خیلی سریعتر باشد. من درایو را ماهانه یا بلافاصله پس از بارگذاری عکسهای مهم جدید به روز می کنم.
من فقط عکسهایی را که با دوربین خود می گیرم در NAS خود ذخیره نمی کنم. کارتهای SD ارزان هستند ، بنابراین من معمولاً در هر مناسبت یکی می خرم و آنها را با تاریخ و مکان برچسب گذاری می کنم. بعداً ، عکس ها را به NAS و هارد دیسک خارجی منتقل کردم.
بسته به این رویداد ، فهمیدم که کارت SD 16 گیگابایتی تا 64 گیگابایتی معمولاً کافی است. من هم با کارتهای با سرعت بسیار بالا زحمت نمی کشم. از آنجا که من بیشتر با سرعت شاتر آهسته تر شلیک می کنم ، کارت های uhs-i برای من خوب کار می کنند. البته اگر با وضوح فوق العاده بلند شلیک کنید یا از حالت پشت سر هم استفاده کنید ، به احتمال زیاد به کارتهای SD با ظرفیت بالاتر با سرعت نوشتن سریعتر نیاز خواهید داشت.
در مجموع ، من به این سه روش پشتیبان متکی هستم. اگر یک دستگاه از بین نرود یا روشی که به مشکلات رسیده است ، من هنوز نسخه های دیگری برای بازگشت دوباره دارم. دنده خود را مرتباً بررسی می کنم و همه چیز را در صورت لزوم به روز می کنم.
من به اشتراک مشترک Google One دسترسی دارم ، اما با تقسیم 100 گیگابایت بین پنج نفر ، فضا محدود است. بنابراین من فقط چند پوشه را با مهمترین خاطرات خود ذخیره می کنم. این کافی نیست که به عنوان راه حل اصلی ذخیره سازی عکس من خدمت کنم ، اما فضای کوچکی را برای تهیه نسخه پشتیبان ضروری به من می دهد.
چرا من هنوز توصیه می کنم یک ذخیره سازی ابر پولی دریافت کنید
حتی با وجود راه حل های قابل اعتماد برای ذخیره سازی محلی ، من هنوز هم توصیه می کنم برای ذخیره سازی ابری بپردازید ، به خصوص اگر داده های شما واقعاً برای شما مهم باشد. در حالی که ذخیره سازی محلی به شما کنترل و آرامش می بخشد ، آنها هنوز یک نقص اساسی دارند – همه آنها در همان مکان فیزیکی ذخیره می شوند. اگر اتفاق فاجعه بار در خانه رخ دهد ، تمام عکسهای شما می توانند به یکباره از بین بروند. همچنین ، به سادگی همگام سازی عکس خود را با ابر بدون نسخه محلی همگام سازی کنید. به یاد داشته باشید ، همگام سازی و تهیه نسخه پشتیبان از داده های خود یکسان نیست.
این جایی است که قانون پشتیبان گیری 3-2-1 ضروری می شود. شما باید حداقل سه نسخه از داده های خود را که در دو نوع رسانه مختلف ذخیره شده است ، داشته باشید ، با یکی از سایت های خارج از سایت یا در ابر. یک سرویس ذخیره سازی ابری پرداخت شده عملی ترین روش برای تأمین نیاز نهایی و محافظت از پرونده های خود در برابر غیر منتظره است.
من ذخیره ابر پولی را به عنوان جایگزینی کامل برای پشتیبان گیری محلی نمی بینم ، اما به عنوان یک شبکه ایمنی نهایی ، ضرب و شتم آن دشوار است. داشتن مهمترین خاطرات من که در خارج از سایت ذخیره شده است ، یک چیز کمتری برای نگرانی به من می دهد. هزینه اشتراک اندک احساس می کند وقتی که من از هر زاویه ای پوشانده ام ، ارزش آن را دارد.
ذخیره سازی ابری رایگان ممکن است راحت باشد ، اما ارزش تجارت در مورد حریم خصوصی ، قابلیت اطمینان و کنترل را ندارد. با مدیریت نسخه های پشتیبان خودم و استفاده از ذخیره سازی ابر پرداخت شده به طور کم ، سیستمی را ساخته ام که عکسهایم را با توجه به شرایط من ایمن نگه می دارد. در پایان ، آرامش ذهن بهتر از “آزاد” است.