اجازه دادن به مهمانان به شبکه اصلی Wi-Fi شما مانند تحویل کلیدهای زندگی دیجیتال شما است. با این حال ، اگر Wi-Fi مهمان خود را به درستی قفل کنید ، می توانید اینترنت خود را با هر کسی که می آید به اشتراک بگذارید ، بدون اینکه چیز دیگری را به اشتراک بگذارید.
اجازه دادن به مهمانان به شبکه اصلی Wi-Fi شما مانند تحویل کلیدهای زندگی دیجیتال شما است. با این حال ، اگر Wi-Fi مهمان خود را به درستی قفل کنید ، می توانید اینترنت خود را با هر کسی که می آید به اشتراک بگذارید ، بدون اینکه چیز دیگری را به اشتراک بگذارید.
شبکه اصلی من پنهان است
یکی از اولین کارهایی که من هنگام راه اندازی شبکه Wi-Fi برای دستگاه های خود انجام می دهم ، جلوگیری از پخش عمومی شبکه SSID است. این شبکه را از هر دستگاهی که در جستجوی شبکه های Wi-Fi در محدوده روتر من است پنهان می کند. اگر دو شبکه در روتر خود داشته باشم ، هر مهمان که برای Wi-Fi اسکن می کنند ، فقط شبکه مهمان را مشاهده می کنند.
برخی از ابزارها می توانند شبکه های Wi-Fi پنهان را تشخیص دهند ، بنابراین اگر کسی مصمم باشد شبکه اصلی شما را پیدا کند ، این کار را خواهد کرد. هدف اصلی من در مخفی کردن شبکه اصلی من این است که افراد را از دیدن شبکه دیگر و درخواست رمز عبور آن جلوگیری کنم. وقتی میهمانان وارد می شوند ، آنها فقط یک شبکه را می بینند – یکی که می توانم بدون نگرانی رمز عبور را به آن تحویل دهم.
اطمینان حاصل کنید که شبکه Wi-Fi شما در برابر همه متجاوزان ایمن است!
مخفی کردن عملکرد Wi-Fi اصلی خود به عنوان اولین فیلتر انواع ، باز کردن اسنوپرهای گاه به گاه و مجبور کردن هر کسی که به دنبال اسنوپ برای استفاده از ابزارهای اضافی برای یافتن شبکه اصلی شما است. هنگامی که با سایر اقدامات موجود در این لیست و رمزگذاری WPA3 همراه است ، شبکه ای ایجاد می کند که برای مرور گاه به گاه نامرئی است اما برای دستگاه های پیکربندی شده شخصی من قابل دسترسی است.
روتر دوم برای شبکه های مهمان
یک لایه دیگر محافظت که من به شبکه Wi-Fi به مهمان خود اضافه کردم ، آن را بر روی یک روتر جداگانه از شبکه اصلی من اجرا می کند. اگر یک روتر قدیمی در اطراف خود قرار دارید ، می توانید فقط در چند دقیقه آن را به عنوان نقطه دسترسی برای شبکه مهمان خود تنظیم کرده و در حال اجرا باشید.
جدا از اینکه یک روش مفید برای استفاده مجدد از روتر قدیمی ، این رویکرد دو مزیت اصلی دارد. ابتدا ، ترافیک مهمان را در شبکه شما از ترافیک شخصی شما جدا می کند. از آنجا که دستگاه های شخصی شما به یک روتر متفاوت وصل شده اند ، هرکسی که سعی در جمع آوری داده ها در شبکه مهمان شما دارد ، فقط فعالیت دستگاه های متصل به شبکه مذکور را می بیند.
دوم ، این دامنه بهتری را فراهم می کند ، زیرا روتر دوم می تواند به عنوان یک تکرار کننده Wi-Fi عمل کند. بگویید دفتر شما در یک انتهای خانه شماست و اتاق نقاشی در انتهای دیگر است. در چنین مواردی ، سیگنال هایی از روتر اصلی Wi-Fi شما ، که احتمالاً در خانه شما قرار دارد ، در انتهای دیگر خانه شما بسیار قوی نخواهد بود. شما می توانید روتر دوم را تنظیم کنید تا به عنوان یک تکرار کننده Wi-Fi عمل کنید و به میهمانان خود اجازه می دهید بدون تجربه قطره های اتصال یا مشکلات دامنه ، اینترنت را مرور کنند.
همچنین می توانید هنگام استفاده از روتر دوم بدون نیاز به کمانچه با تنظیمات Wi-Fi ، از شبکه خود کنترل بهتری داشته باشید. در صورت اتصال دو روتر به صورت بی سیم ، روتر میهمان جداگانه باید به گروه کندتر 2.4 گیگاهرتز از روتر اصلی شما وصل شود. اگر برای به اشتراک گذاشتن اتصال به اینترنت یک کابل اترنت را بین دو روتر اجرا می کنید ، می توانید کنترل پهنای باند را در روتر دوم تنظیم کنید تا کنترل کند که میزان اینترنت شما به شبکه مهمان اختصاص می یابد.
روتر Wi-Fi شما می تواند سرعت بهتری داشته باشد ، اما ابتدا باید شبکه های خود را از هم جدا کنید.
این پهنای باند را در شبکه های سریعتر 5 یا 6 گیگاهرتز آزاد می کند ، و اطمینان می دهد دستگاه های شما سریعترین سرعت ممکن را کسب می کنند. همچنین لازم نیست نگران تداخل دستگاه های دیگر یا بسیاری از دستگاه های متصل در یک شبکه باشید که می تواند سرعت اینترنت شما را کند کند.
جداسازی نقطه دسترسی
Isolation Access Point (AP) با جداسازی کلیه دستگاههای متصل به یک شبکه Wi-Fi خاص کار می کند. اگر یک تلفن و یک لپ تاپ متصل به Wi-Fi مهمان خود داشته باشید ، هر دو دستگاه فقط قادر به برقراری ارتباط با روتر هستند و قادر به دیدن یکدیگر در شبکه نخواهند بود. این برای محافظت از دستگاه ها در برابر حملات ناشی از دستگاه دیگر در همان شبکه استفاده می شود.
از نظر فنی تر ، جداسازی AP مانع از برقراری ارتباط با شبکه Wi-Fi با یکدیگر از طریق LAN (شبکه محلی) می شود. به هر دستگاه متصل به شبکه مجازی خود اختصاص داده می شود ، که مستقیماً به روتر و به صورت پسوند اینترنت وصل می شود.
به خاطر داشته باشید که فعال کردن جداسازی AP می تواند عملکردی را در دستگاه هایی که از شبکه محلی شما استفاده می کنند ، مانند NAS یا یک چاپگر بی سیم ، مختل کنند ، زیرا این دستگاه ها به توانایی برقراری ارتباط با یکدیگر متکی هستند تا به درستی کار کنند.
این امر باعث می شود که تنظیم برای شبکه های Wi-Fi عمومی یا مهمان مناسب تر باشد ، زیرا دستگاه های متصل فقط به اینترنت دسترسی دارند. بسته به ساخت و مدل روتر شما ، جداسازی AP ممکن است به عنوان مشتری یا جداسازی بی سیم نام برده شود. به طور کلی در تنظیمات پیشرفته بی سیم یافت می شود ، اما بهتر است به کتابچه راهنمای روتر خود مراجعه کنید تا مشخص شود که این ویژگی در کجا قرار دارد ، اگر روتر شما در وهله اول از آن پشتیبانی می کند.
تنظیمات امنیتی روتر Wi-Fi سفارشی
مهمترین جنبه امنیت شبکه نحوه پیکربندی شبکه شما است. اگر فکر می کنید فقط تنظیم یک رمز عبور پیچیده تمام آنچه شما نیاز دارید ، دوباره فکر کنید. من فکر کردم Wi-Fi من ایمن است ، تا اینکه تنظیمات خود را بررسی نکردم ، فقط از برخی از تنظیمات پیش فرض فعال نگران می شوم.
در اینجا برخی از مهمترین تنظیمات مورد نیاز برای جستجوی آن آورده شده است.
- استفاده از WPA3: WPA2 یک استاندارد رمزگذاری منسوخ شده است که با آسیب پذیری های امنیتی همراه است. اگر روتر شما از آن پشتیبانی می کند ، من به شدت از رمزگذاری WPA3 استفاده می کنم. با این حال ، مفیدترین پیکربندی برای اکثر شبکه ها WPA2/WPA3 مخلوط است. این امر به دستگاههای قدیمی WPA2 شما اجازه می دهد تا ضمن محافظت از پروتکل امنیتی جدیدتر WPA3 ، همچنان به روتر خود وصل شوند.
- غیرفعال کردن WPS: اتصال سریع دستگاه ها به روتر شما ممکن است راحت به نظر برسد ، اما WPS دارای آسیب پذیری های امنیتی است که می تواند به هکرها امکان دسترسی به شبکه Wi-Fi شما را بدهد. من WPS را در روتر خود غیرفعال کرده ام ، و شما نیز باید.
- UPNP را غیرفعال کنید: این تنظیم به طور خودکار پورت ها را روی روتر شما برای دستگاه ها و برنامه های مختلف باز می کند. این باعث می شود روتر شما در برابر حملات از طریق اینترنت آسیب پذیر باشد و به همین دلیل است که باید UPNP را غیرفعال کنید.
- ویژگی های دسترسی از راه دور را غیرفعال کنید: برخی از روترها به شما امکان می دهند تنظیمات را از طریق اینترنت تغییر دهید. تنظیمات روتر چیزی نیست که یک فرد متوسط هر روز تغییر کند ، بنابراین من به شدت توصیه می کنم از ویژگی های دسترسی از راه دور غیرفعال کنید ، زیرا این یک نقطه ورود بالقوه برای هکرها را حذف می کند.
اگر می خواهید به طور کامل از اشتراک گذرواژه Wi-Fi خودداری کنید ، روش های دیگری برای به اشتراک گذاری رمز عبور Wi-Fi خود وجود دارد بدون اینکه به کسی رمزعبور واقعی بگویید. این روشها به مراتب آسانتر و ایمن تر از صرفه جویی در رمز عبور خود بر روی یک یادداشت چسبنده توسط روتر هستند. علاوه بر این ، به یاد داشته باشید که اطمینان حاصل کنید که روتر شما آخرین سیستم عامل ارائه شده توسط سازنده را اجرا می کند ، زیرا این امر تمایل به از بین بردن هرگونه آسیب پذیری امنیتی است.
تنظیمات امنیتی به کنار ، شما همچنین باید انتخاب کانال مناسب را در روتر یا شبکه مهمان خود تنظیم کنید تا از تداخل سایر دستگاه ها یا شبکه های Wi-Fi همپوشانی خودداری کنید. اگر از باند 2.4 گیگاهرتز استفاده می کنید ، توصیه می کنم از کانال های 1 ، 6 و 11 استفاده کنید تا از مشکلات احتقان جلوگیری کنید. با این حال ، کانال هایی که شما با استفاده از آن استفاده می کنید بستگی به مشکلات خاص احتقان شما دارد ، بنابراین بهتر است شبکه Wi-Fi خود را تجزیه و تحلیل کنید تا دریابید که از چه کانالهایی استفاده کنید.
این دو تغییر کوچک می تواند تفاوت شگفت انگیزی را در سرعت Wi-Fi شما ایجاد کند.
پس از راه اندازی ، باید بتوانید به مهمانان اجازه دهید به یک شبکه مهمان اختصاصی در خانه خود متصل شوند ، که بدون قرار دادن دستگاه های خود در خط آتش ، دسترسی به اینترنت را در اختیار آنها قرار می دهد. در مقایسه با استفاده از روتر خود به روشی که ISP شما آن را پیکربندی کرده است ، کمی بیشتر طول می کشد ، اما ارزش این تلاش اضافی را دارد ، به خصوص اگر نمی خواهید میهمانان خود را روی شما بکشند.