من تم‌های بیشتری از Obsidian امتحان کرده‌ام تا بتوانم بشمارم. هر بار، پس از چند هفته به‌دنبال چیز بهتر، تغییر می‌کنم. اما این یکی—این یکی احساس متفاوتی دارد. فکر نمی‌کنم از آن دور شوم.
من بیش از حد تم‌های Obsidian را امتحان کرده‌ام که حسابش برایم سخت است. هر بار پس از چند هفته به دنبال چیزی بهتر عوض می‌کنم. اما این یکی—این یکی متفاوت احساس می‌شود. فکر نمی‌کنم از آن بگذرم.
Baseline به سادگی حداقل است
وقتی اولین بار به Baseline برخورد کردم، شعار آن «به‌راحتی حداقل» بود. در ابتدا کمی چشم‌خم‌خوردی کردم. بسیاری از تم‌های Obsidian همین را ادعا می‌کنند و دروغ نمی‌گویند—مینیمالیسم در DNAِ Obsidian تعبیه شده است. به‌طوری‌که برنامه به‌صورت بدون شلوغی و بدون حواس‌پرتی طراحی شده است. همه چیز فقط زمانی که به آن نیاز دارید ظاهر می‌شود، نه بیشتر.
اما Obsidian یک ویژگی تعریف‌کننده دیگر دارد که می‌توان گفت حتی مهم‌تر است: قابلیت سفارشی‌سازی. Obsidian به خواست شما خم می‌شود به‌گونه‌ای که اکثر برنامه‌ها این‌گونه نیستند. می‌توانید آن را به‌صورت ساده و بدون اضافات استفاده کنید، یا افزونه‌ها را تا حدی بکارید که همچون یک سیستم‌عامل کامل احساس شود. می‌توانید نمای گراف را کاملاً نادیده بگیرید یا تمام مخزن خود را به دور آن بسازید. هیچ راه درست یا اشتباهی وجود ندارد، هیچ اضطراب FOMO نیست.
اینجاست که Baseline من را جذب کرد. شعار دوم آن «به‌صورت بی‌پایان سفارشی‌پذیر» است. این مورد توجه من را جلب کرد.
سفارشی‌سازی بدون محدودیت‌ها
اگر زمانی را به تم‌کردن Obsidian اختصاص داده‌اید، احتمالاً از افزونه Style Settings شنیده‌اید. این افزونه به توسعه‌دهندگان تم امکان می‌دهد گزینه‌های سفارشی‌سازی مانند قلم‌ها، رنگ‌ها، فاصله‌ها و غیره را آشکار کنند. مشکل این است که شما به آنچه توسعه‌دهنده تم ارائه می‌دهد محدود می‌شوید.
Baseline این محدودیت را به‌سر می‌برد. بله، از نظر فنی هنوز به انتخاب‌های توسعه‌دهنده وابسته‌اید—اما در اینجا، توسعه‌دهنده سخاوتمند بوده است. می‌توانید تقریباً همه چیز را تنظیم کنید: قلم‌ها، رنگ‌ها، نشانگرهای پوشه، نوارهای ناوبری، دکمه‌ها و حتی رفتار نمای گراف. سطح انعطاف‌پذیری به‌گونه‌ای است که حس می‌شود یک تم رسمی Obsidian نسخه ۲ است.
سرصفحه‌ها دارای فونت زیبا و مدرن هستند که من را به برندینگ Nothing Phone یادآور می‌شود. بهتر از آن اینکه می‌توانید این فونت را تعویض کنید یا از طریق Style Settings دقیق تنظیم کنید.
در حال حاضر، این نوشته را با استایل پیش‌فرض Baseline می‌نویسم. حتی یک کلید تنظیمی هم دست نخورده باقی مانده است. و همچنان حس فوق‌العاده‌ای دارد. قبلاً آن را روی یک مخزن ثانویه داشته‌ام، اما نصب آن اینجا، در مخزن اصلی نوشتن من، باعث شد بشناسم چقدر خوب است. فکر کردم پس از آن به minimal Typewriter Obsidian setup بازگردم، اما دیگر مطمئن نیستم.
اگر تا کنون از Obsidian خالص استفاده می‌کردید، تغییراتی که Baseline معرفی می‌کند، ظریف هستند. ابتدا سرصفحه‌ها را متوجه می‌شوید، شاید برخی تنظیمات فاصله. اما بزرگ‌ترین تغییر دشوارتر برای توصیف است: مخزن شما حس بهتری دارد.
تغییر بدون دردسر
دلیل اصلی که مردم به تنظیمات قدیمی خود چسبیده‌اند — چه مرورگرها، چه برنامه‌های یادداشت‌برداری یا تم‌ها — دردسر مهاجرت است. من وقتی از Chrome به Safari منتقل شدم احساس کردم، با وجود اینکه می‌دانستم Safari به‌صورت عینی بهتر بود. همین مقاومت اینجا هم صادق است: شما قبلاً زمان زیادی را صرف سفارشی‌سازی تم فعلی‌تان کرده‌اید و شروعی تازه خسته‌کننده به نظر می‌رسد.
Baseline این مشکل را به‌خوبی حل می‌کند. این ابزار با یک Migration Tool می‌آید که می‌توانید استایل سفارشی تم فعلی خود را بچسبانید و به‌طور خودکار برای Baseline تبدیل کنید. Baseline را نصب کنید، این تنظیمات را اعمال کنید و بدون از دست دادن تغییرات‌تان آماده استفاده باشید.
با این حال، هنوز توصیه می‌کنم آن را به‌صورت خام امتحان کنید، بدون انتقال تنظیمات قدیمی. ممکن است شگفت‌زده شوید که چقدر سریع آن را ترجیح می‌دهید.
بسیاری از گزینه‌ها
Baseline حس می‌کند که Obsidian به‌صورت خالص در یک تم تجسم یافته است. قابل سفارشی‌سازی اما پیش‌فرض شیک. حتی اگر یک کلید تنظیمی هم نکنید، ظاهر کافی و صیقلی دارد. اما اگر از شخصی‌سازی لذت می‌برید، Baseline دروازه‌های امکانات را باز می‌کند.
رنگ‌ها جایی است که Baseline درخشان می‌شود. می‌توانید تقریباً تمام سایه‌های استفاده شده در واسط را تغییر دهید یا پالت سفارشی خود را تعریف کنید تا بعداً به آن بازگردید. یکی از ویژگی‌های محبوب من «سرصفحه‌های رنگی» است که به‌طور خودکار رنگ‌های مختلفی را به سطوح مختلف سرصفحه اختصاص می‌دهد. این ویژگی کوچک اما تحول‌آفرین است؛ رنگی خاص می‌تواند برای ناوبری شگفت‌انگیز باشد.
همچنین همگام‌سازی رنگ Accent وجود دارد؛ Baseline رنگ Accent شما (پیش‌فرض بنفش) را می‌گیرد و به‌صورت یک‌دست به‌کار می‌برد. من شخصاً آن را خاموش می‌گذارم تا طرح انتخابی به‌خوبی تنفس کند، اما این یک نکتهٔ خوب است.
سپس طرح‌های رنگی پیش‌فرض وجود دارند. در تنظیمات Style، زیر بخش Colors، منوهایی برای حالت روشن و تاریک می‌بینید، هر کدام با ده‌ها پالت آماده. من از پیش‌تنظیم macOS استفاده می‌کنم تا با لپ‌تاپم همخوانی داشته باشد و ظاهر یکپارچه‌ای دارد. اگر Colorful Folders را روی «Indicator» فعال کنید، درخت پوشه شما علامت‌های رنگی ظریف دریافت می‌کند که باعث می‌شود پوشه‌های جمع‌شده راحت‌تر تشخیص داده شوند — ویژگی‌ای که تا پیش از آن متوجه نیاز آن نشده بودم.
Baseline شامل یک کلید تنظیمی برای «همیشه نمایش دادن سویچ‌ور مخزن» است. بلافاصله آن را فعال کردم. علاوه بر این یک نوار وضعیت فشرده، گزینهٔ ناوبری اصلی تمیزتر و حتی یک دکمهٔ «یادداشت جدید» بزرگ و دوستانه وجود دارد که باعث می‌شود رابط کاربری هم قابل استفاده‌تر باشد و هم شخصی‌تر.
من با Baseline می‌مانم
Baseline همچنین نماهای کمتر استفاده‌شدهٔ Obsidian را فراموش نکرده است. کانواس‌ها به‌صورت کامل قابل سفارشی‌سازی‌اند. نمای گراف از بالا به پایین قابل تنظیم است. حتی افزونه‌هایی که ادغام رسمی ندارند، مانند Calendar، به‌طوری طبیعی در خانهٔ خود می‌پوشند. همه این‌ها به‌راحتی کار می‌کند.
من این‌قدر تم امتحان کرده‌ام که شمارششان از دستم شده، اما Baseline به‌طور متفاوتی اثر می‌گذارد. بلافاصله پس از نصب ظاهر refined دارد، اما روش‌های نامحدودی برای سازگار کردن آن با سلیقه‌ام فراهم می‌کند. این ترکیب به این معنی است که دیگر احساس اضطرابی برای جابجایی به تم جدید ندارم. اگر روزی بخواهم ظاهر تازه‌ای داشته باشم، فقط چند کلید Baseline را تغییر می‌دهم، نه اینکه از نو شروع کنم.
این به‌طرز یکپارچه‌ای با نحوه استفاده‌ام از Obsidian ترکیب می‌شود، به همین دلیل است که اولین تمی است که حس خانگی می‌دهد. باور کردن دشوار است که این، تم رسمی «نسل بعدی» Obsidian از طرف تیم خودشان نیست.