این چیزها باعث شد متوجه شوم که نیاز به استراحت از شبکه های اجتماعی دارم.
خلاصه عناوین
- شروع به تأثیر بر سلامت روان من کرد
- ساعتهای بیشماری را صرف پیمایش بیاهمیت میکردم
- پست کردن شروع به احساس یک کار طاقت فرسا کرد
نکات کلیدی
- متوجه شدم که رسانه های اجتماعی بر سلامت روان من تأثیر می گذارد.
- پیمایش بیش از حد به این معنی بود که پس از استفاده از رسانه های اجتماعی احساس خستگی می کردم.
- به جای اینکه بخواهم، احساس وظیفه میکنم که پست بگذارم، که نشانهای از این بود که به استراحت نیاز دارم.
در حالی که رسانه های اجتماعی جزء لاینفک زندگی روزمره ما هستند، استفاده بیش از حد آن بیشتر از اینکه فایده داشته باشد ضرر دارد. استراحت اغلب مفید است، اما تشخیص زمان انجام این کار می تواند چالش برانگیز باشد. در اینجا متوجه شدم که نیاز به استراحت از رسانه های اجتماعی دارم.
1 شروع به تأثیر بر سلامت روان من کرد
از مقایسه ظاهرتان تا دیدن تعداد زیادی دارایی دیگران، تماشای پیشرفت دیگران گاهی اوقات می تواند به شما احساس بی ارزشی فوق العاده بدهد. دیدن اینکه شخص دیگری به نقاط عطفی دست مییابد که من هنوز نمیتوانستم به آنها دست پیدا کنم، منجر به مقایسههای ناسالم شد، که باعث شد احساس کنم در زندگی عقب ماندهام.
گاهی اوقات، اینستاگرام یا فیس بوک را برای الهام گرفتن یا رهایی از شغل مهیج 9 به 5 خود باز می کنید. ناگهان شروع به مقایسه زندگی خود با دیگران می کنید و از اینجا شروع می شود. در حالی که حلقه مقایسه مداوم ممکن است در حال حاضر بی اهمیت به نظر برسد، اما هر چه بیشتر ادامه یابد، بیشتر بر شما تأثیر روانی می گذارد.
در شرایطی که احساس میکنید سلامت روانی شما رو به کاهش است، به شدت توصیه میکنم از رسانههای اجتماعی دوری کنید، حتی اگر فقط برای چند روز باشد. همچنین توصیه می کنم اول صبح از چک کردن حساب های رسانه های اجتماعی خود اجتناب کنید.
2 ساعتهای بیشماری را صرف پیمایش بیاهمیت میکردم
همه ما در مورد Doomscrolling شنیده ایم. علیرغم اینکه مهلتهای تحصیلی و کاری زیادی در پیش است، من دائماً خود را به تعویق میاندازم و ساعتها را صرف تماشای حلقههای اینستاگرام یکی پس از دیگری میکنم. قبل از اینکه بفهمم، نیمی از روز گذشته بود. نه تنها تمام پیمایشهای غیرضروری باعث شد که زمان را از دست بدهم، بلکه در پایان روز نیز به شدت احساس خستگی میکنم.
چیزی که قرار بود یک استراحت پنج دقیقه ای شارژ مجدد اینستاگرام یا تیک تاک باشد، پس از یک جلسه مطالعه گیج کننده، در نهایت به یک استراحت یک ساعته تبدیل می شود که تمام انرژی من را می گیرد. در نهایت انرژیام را از دست دادم که میتوانستم روی چیزی بگذارم که سرمایهگذاری در آیندهام باشد، مانند آماده شدن برای یک معاینه مهم، رفتن به باشگاه یا حتی چرت زدن با قدرت.
همراه با از دست دادن انرژی، پس از اینکه متوجه شدم چقدر زمان برای من هزینه شده است، احساس گناه زیادی می کنم. احساس گناهی که هر بار احساس میکردم دلیل اصلی من بود که تصمیم گرفتم FOMO (ترس از دست دادن) را به اعماق درونم فشار دهم و از حسابهای رسانههای اجتماعی خود دور شوم.
3 پست کردن شروع به احساس یک کار طاقت فرسا کرد
رسانه های اجتماعی باید منبع آرامش باشند، نه برعکس. لحظه ای که احساس کردم به جای اینکه بخواهم پست بگذارم چون واقعاً می خواستم پست بگذارم، احساس کردم که باید از رسانه های اجتماعی فاصله بگیرم.
گاهی اوقات، هر زمان که وارد اینستاگرام میشدم و میدیدم که دیگران به جز من در حال پیشرفت هستند، احساس میکردم مجبور بودم چیزی پست کنم تا احساس کنم من هم دارم کاری انجام میدهم. در نهایت، این فشار برای جا افتادن با حلقهام، لذتی را که از پست کردن هر چیزی آنلاین میبردم را از بین برد.
متوجه شدم که به آرامی از پست گذاشتن برای خودم به پست برای مخاطبان گذر کرده ام. متوجه شدم که تنها چیزی که باعث میشود پست آنلاین ارزشش را داشته باشد، دیگر رضایت درونی من نیست، بلکه احساس بیدار شدن از خواب با صد لایک جدید و فالوورهای بیشتر است. اگرچه رابطه من با رسانه های اجتماعی معمولاً کاملاً مثبت و سازنده بوده است، فشار مداوم برای پست کردن به آرامی آن رابطه زمانی مثبت را به یک رابطه بسیار سمی تبدیل کرد.
مجموع همه این عوامل باعث شد متوجه شوم که سمزدایی در شبکههای اجتماعی مدتها پیش مانده بود. از آنجایی که اینستاگرام برنامهای بود که من بیشتر به آن معتاد بودم، تصمیم گرفتم حساب اینستاگرام خود را به طور کامل غیرفعال کنم تا از ورود به آن جلوگیری کنم. من برنامه های دیگر مانند TikTok و Facebook را از دستگاهم حذف کردم.